Terwijl heel Nederland afgelopen weekend op zijn kop stond door de diskwalificatie van Joost Klein met zijn ‘Europapa’, gold er voor de Toro’s maar één ding op zaterdag…fietsen op zondag. Ook Moederdag kon weinig Toro’s weerhouden van de heilige fietszondag. Zoals zo vaak gezegd dit jaar: ‘Het is ook onze zondag’. Wellicht dat de slogan eens op de site toegevoegd kan worden.
Op zaterdag peilde Joop al vroeg de fietsplannen en Ed en Sebas lieten weten niet mee te gaan. Laatstgenoemde meldde daar overigens wel bij dat hij in de middag naar het dubbelverslag zou kijken…niet gelukt denk ik! De rest was vol enthousiasme, waar Sjelleke nog wel even de kanttekening toevoegde dat hij een feestje had en dus niet al te frisse beentjes zou hebben!
Zondagochtend 08.55 stond ik mooi klaar met mijn fietsje bij het Strandhuys, de zin was aanwezig! Tijd voor het bijna wekelijkse fotootje van de fiets aan de stralende Boulevard. Al snel kwamen Rob en Leo aangefietst, gevolgd door Ralf (uit de band), Boudewijn, Lisette (die als enige echt Moederdag vierde zondag), Kas, Joop, Sjel en Maickel. Een mooi groepje van tien renners dus weer…het gaat goed met de opkomst! Afgesproken was om rond half 12 terug te zijn in verband met wat Moederdag verplichtingen dus klaar voor de start….af!
Leo wist wel weer een mooi rondje en ik voelde me een soort van vice-ritkapitein. In alle beslissingen van de route werd ik betrokken en er was ook ruimte voor eigen inbreng. Wat een geoliede machine waren we aan kop. We reden van de Plaat af naar de Kraaijenberg en wilden zo door naar de Heimolen schieten. Het draai en keerwerk op de Plaat zorgde echter voor een klein gaatje, waardoor er hergroepeerd werd en we koers zetten richting Heimolen.
We reden het bos in richting De Kloof. Hier schoten we de leuke weg in naar Keets dierenarts en konden ook nog even zwaaien naar de eitjesboer van Leo. Je hoort het al…bekende paden! Het zonnetje scheen lekker, zomertenues op de fietsen en er werd lekker gepraat in het peloton. Met een zacht windje op kop de ideale omstandigheden!
We reden richting de Wouwse Tol en bogen toen weer af naar BoZLust. Leuk hoeveel commentaar je dan hoort van achter uit de groep. ‘Nu al naar Het Strandhuys Leo?’, ‘Dit is wel een heel kort rondje!’, ‘Nu al aan het bier?’. Nee…Leo had in gedachten om delen van het tijdritrondje te rijden, dus op naar Huijbergen. We reden over de Huijbergsebaan naar de welbekende T-Splitsing.
Na het standaard rechtsafslaan reden we in een lusje langs de Nootjesberg, een verrassing dus. Het humeur in de groep was nog steeds goed en er kon nog steeds gepraat worden. Na het rijden van het stukje markt en manege was het dus tijd om even de beentjes op spanning te zetten. Na de afslag rechts komt hier een irritant stukje vals plat, even doortrekken dan Leo! Is goed…zei hij.
Vals plat met slecht wegdek…geen ideale omstandigheden. De teller liep even goed op en daarna was het weer tijd voor hergroeperen. Beetje uithijgen en door richting Essen/Hoek. Daarna pakken we het stukje Velo rondje op en wordt er weer netjes een bepaald tempo gereden. We kunnen weer lekker praten en hebben het uiteraard over de Moederdag plannen, de El Toro Classic van de donderdag ervoor en toch ook wel over het Songfestival hoor.
We rijden via de bekende polderwegen naar de Wouwse Plantage en dan denk je toch altijd eventjes, gaan we nu het finalestuk op. Nee, we gaan rechtdoor. Viaduct bij Wouw omhoog en daarna duiken we weer een leuk, voor sommigen onbekend stukje, in. We waanden ons even in de Parijs Roubaix van de Brabantse Wal. Na dit leuke stukje Wouw schieten we door richting Heerle, over een lekkere weg die eerst afloopt en daarna weer wat omhoog gaat…La Cucaracha ontsnapt.
Onder het genot van Joop zijn zangkunst ‘La Cucaracha’ draaiden we bij de Wouwse Tol, Heerle in. En wat zagen we daar…Joop op kop. Onze grote windvanger laat zich de laatste weken meermaals op kop zien en het wordt dan ook altijd benoemd en uitgelicht. Misschien moeten we het gaan aanzien voor normaal…want het gebeurt momenteel wel heel vaak. Joop pakte een kopbeurt tegen de wind in, wat is die man toch sterk. Dit belooft wat voor aankomende KMC en aankomende fietsvakantie!!!!
We reden langs Heerle en gingen naar het Sebaspaadje. Ten minste…zo noemt onder andere Sjel het. Hier heeft die kleine namelijk een keer de melk uit zijn tubeless band laten lopen en de witte vlekken zijn nog steeds te zien op het asfalt. Misschien moeten ze er een keer met koud water overheen…maar daar later meer over. De klok tegen 11, we rijden lekker terug naar het Strandhuys!
Richting het viaduct over de A4 en de beentjes weer op spanning. Bou en Rob begonnen aan een mooi duel, maar daar konden Mike en ik nog mooi overheen. Even hergroeperen en door naar THolen. Tholen-Halsteren…dat kan maar één ding betekenen, de Spinolaberg. Wederom opknallen wie wilt en daarna door de haven richting de Bergse Plaat. Het gehijg van Mike was weer fijn om te horen na de korte sprintjes. Ook in de haven werd de brug opgesprint en toen we uiteindelijk iets voor half 12 de fietsen parkeerden bij Het Strandhuys, had denk ik ook iedereen een voldaan gevoeld van een leuk 75 kilometer ritje.
Rob en Lisette hadden vroege verplichtingen en gingen er meteen vandoor. Voor Lisette was het natuurlijk echt Moederdag, dus al goed dat ze het Moederdagontbijt had geskipt voor een rondje met de ETCC. Rob besloot naar Con te gaan, maar kwam in een leeg huis thuis. Marc (Strandhuys) had al een mooi tafeltje voor acht in de zon ‘gereserveerd’ voor zijn geliefde gasten…dus dat was helemaal top.
We dronken een lekker biertje en evalueerden natuurlijk zoals altijd de rit grondig. Ralf vond het ook erg leuk en iedereen had weer een mooi voldaan gevoel hoor. Conny kwam ook nog even voorbij fietsen, dat was grappig want Rob was naar huis voor Con, maar Con had Rob verwacht bij het Strandhuys. Ze dronk een lekker biertje mee…ahum!
Rondje twee werd besteld en iedereen is toch altijd makkelijk overgehaald hoor. Bou is daar bijvoorbeeld na zijn pensioen ook niet meer de moeilijkste in. Daar is vorig jaar ooit een verslag over geschreven….iets met een ruggengraat haha. Sjel besloot overigens na één colaatje nog een lusje van 30 te rijden om boven de honderd uit te komen en gooide bij vertrek nog een krachtige pose eruit. We spraken nog over koud afspoelen na het ‘lozen’ en Joop heeft het die middag meteen geprobeerd.
Het was weer een gezellige zondag en de rest van het programma zal ongetwijfeld ook leuk zijn geweest bij een ieder. Volgend weekend Pinksterweekend met waarschijnlijk fietsen op zondag of maandag. Mijn voornemen is beide dagen…maar dan moet het weer wel aantrekkelijk zijn om op de fiets te stappen. Voor degenen die een lekker weekendje weggaan, veel plezier. Met nog anderhalve week tot de KMC, is het Pinksterweekend een mooie aangelegenheid de beentjes nog even op scherp te zetten. Toedeloe!
X Kevin
