Rob weer aan het werk, Maickel in Turkije, Edwin weer weg, Tom op de Ventoux, Sjel op vakantie, Kevin die naar Feyenoord gaat en Leo die verzorger bij Dosko moet spelen. Het lijkt er op dat alleen Joop en ik overblijven. Maar nee, het loopt anders. Bart is terug van vakantie en heeft in Duitsland samen met Dian een trainingsstage op stadsfietsen doorlopen. Hierdoor heeft hij zoveel vertrouwen in eigen kunnen gekregen dat hij weer aansluit bij de Toro’s. Uiteraard wel met een voorbehoud aangaande tempo en afstand. Toen duidelijk werd dat de rit slechts 60 kilometer lang zou gaan worden vonden ook Kevin en Leo de tijd om mee te fietsen zodat we toch met zijn vijven op pad komen. Prima, leuk.
Het plan was om een rondje Oesterdam via Tholen te gaan doen en dan via de Batse brug en Calfven terug te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. We hadden al snel een verstekeling die bij ons is gebleven tot het eind, ook prima. Het tempo werd acceptabel gehouden en de neiging om 35 km/u te gaan rijden is succesvol onderdrukt. Zelfs op de bruggen en viaducten werd bijna steeds rustig omhoog gereden wat ervoor zorgde dat iedereen bij elkaar kon blijven. Onze verstekeling zorgde trouwens voor een rustmomentje door na de Oesterdam lek te rijden maar dat kon niet voorkomen dat er bij Calfven omhoog en op de rijzende weg was even sprake van een wat uitgerektere groep. Bij Heimolen sloeg Leo met de verstekeling rechtsaf richting huis en ging de rest naar links richting een ander huis, het Strandhuys. Kevin is daar niet aangekomen want hij nam de verstandige beslissing om direct naar huis te gaan. Hij moest tenslotte nog naar Rotterdam rijden.
Dit resulteerde er in dat Bart, Joop en ik om 11 uur al op het terras zaten, te vroeg zelfs voor de bediening. Zelfs de Markies was er nog niet en op zulke vroege bierklanten was waarschijnlijk niet gerekend. Gelukkig ging Joop binnen verhaal halen J en om even over 11 uur zaten we aan de Kwaremonts. Het was Bart goed bevallen en hij kon het prima bijhouden ondanks het gemiddelde van 29,5 km/u. Volgende week dus weer een stukje verder, Zeelandbrug of zo. We zien wel.
