Wat was het weer koud afgelopen weekend. Vorige week was de start van het wegseizoen en werden de mountainbikes in het vet gezet. Dit weekend waren de weersomstandigheden niet optimaal voor een rondje op de weg, dus werden er weer wat mountainbikes uit het vet gehaald voor een rondje door de besneeuwde, bevroren bossen.
De eerste afmelding kwam van Leo, die is op stiekeme trainingsstage in de Ardennen! Joop meldde zich zaterdag af, want heeft het heel erg druk met verhuizen. Daarbij komt dat Joop vast aanvoelde dat het een mountainbike ritje zou worden, en laat hij daar nu net helemaal klaar mee zijn! Tom heeft gekneusde ribben van zijn val in Gran Canaria dus durfde het bos nog niet aan. Wie waren er dan wel? Rob neemt zijn sabbatical uiterst serieus, dus stapte wederom op de fiets en heeft doordeweeks zelfs extra getraind om in vorm te komen. Boudewijn was er net als Maickel uiteraard weer bij en ik (Kevin) maakte het kwartet compleet op de zondagochtend!
Rob wist een leuk rondje dat ons leidde langs de Kraayenberg naar de vliegbasis. Op verharde bospaden kon er lekker doorgetrapt worden en dat ging ook uitstekend met Rob op kop. Het rondje dat Rob in gedachten had, kwam erg overeen met het laatste mountainbikeritje dit jaar dus vooral veel bekend terrein.
Bij de nootjesberg werd er weer het nodige geklommen en gedaald en dit ging dan ook helemaal zonder problemen. Geen valpartijen en knieën tegen sturen dit keer. Na de nootjesberg richting de Tiesberg om vervolgens in de richting van Trapke op te fietsen. Dit moest een stukje over de weg, wat meteen de bevestiging was dat we er goed aan hadden gedaan het bos in te fietsen! Wat stond er een koude wind, maar gelukkig was Bou daar om ons allemaal uit de wind te houden. Bou was doordeweeks weer gaan fietsen in Limburg en is dus zo vroeg in het seizoen al in goede doen.
Via Trapke op werd er over de groene route naar de Kloof gereden. Dit ging allemaal nog steeds soepel en met een doorkomend zonnetje was het zelfs genieten op de mountainbike! Aan het eind van de groene route werd er richting de zwarte route gereden. Ook de extra heuveltjes aan het begin van de zwarte route werden meegepakt. Hier wees Bou Kevin er nog op dat hij ze nu wel mee op reed, en vorige keer met Joop niet…ik wijd het aan motivatie. Joop weet altijd perfect de juiste snaren te raken zodat ik mezelf net zo slecht op de mountainbike voel als hij. Dit keer geen last van dus en we reden met zijn allen de heuveltjes op en af.
Na het viaduct over de A58 kwam Maickels favoriete paadje. Kevin maakte hem nog een beetje bang en riep een paar keer dat hij op moest passen, aangezien Maickel de vorige keer dat het gevroren had, daar twee keer onderuit ging. Nu kwamen we er allemaal zonder kleerscheuren vanaf.
De zwarte route werd het eerste gedeelte gezamenlijk doorgefietst. Op de route waren niet alleen Toro fietsers te bekennen, maar in de verte zag het kwartet ineens een bekend shirt lopen door het bos. Een toro die loopt, dat moest Constant zijn. En inderdaad, we zeiden Constant gedag en Constant beloofde snel mee te gaan op de racefiets. Tot snel Constant!!
Na het spoor werd er nog steeds gegroepeerd de heuveltjes opgereden. Pas bij het laatste stukje ging Bou ervandoor. Rob, Kevin en Maickel (die zijn kater aan het wegfietsen was) lieten lopen. Uiteindelijk kon onze marinier het toch niet laten en zette de achtervolging in op Bou. Terwijl Rob en Kevin rustig verder fietste werden ze nog aangevallen door een hond. Dit zorgde voor de nodige desoriëntatie waardoor ze een heel stuk van de route af hadden gesneden. Hierdoor kwamen ze ineens heel dicht achter Mike en Bou…waardoor ze bijna gezamenlijk de zwarte route eindigde!
Op de weg terug kwamen ze wederom bij het favoriete paadje van Maickel. Kevin begon weer te waarschuwen, maar tijdens het waarschuwen kwam hij met zijn Chopper stuur in de reling van het bruggetje en kuste zelf het asfalt. Vanaf nu het paadje des doods van Kevin en Maickel…
Via het Lievensbergbos over de carrousel naar het Strandhuys. Voor Rob het moment om nog even te gassen (die gaat straks weer twee weken naar boord)! Aangekomen bij het Strandhuys werd er uiteraard een welverdiend biertje besteld en ging het al snel over zwarte gaten. Zwarte gaten in ons zonnestelsel wel te verstaan. Boudewijn bleek een ware schei/natuurkundige en gaf een kleine masterclass over ons zonnestelsel. Na twee biertjes was het ditmaal genoeg en werd er huiswaarts gekeerd. Dit tot enige teleurstelling van Carlijn, die al gewend was geraakt aan de drie tot vier biertjes na afloop! Volgende week gaan we de weg op voor een rondje van 85 kilometer! Hopen op een aangename temperatuur en een mooi peleton. Tot volgende week!
