Vorige week klom de ETCC met liefst acht man sterk voor het eerst dit jaar op de racefiets. Dit weekend kreeg dat een vervolg, met zijn zessen. Het weer was niet heel bijzonder; een kleine kans op wat gespetter maar vooral veel wind. De temperatuur was redelijk, een graad of 11 en dat was blijkbaar goed genoeg om niet op de MTB maar op de race te stappen. Nou moet ik zeggen dat het enthousiasme voor de MTB de laatste weken van het seizoen bij sommigen al aardig aan het afnemen was dus als het maar een beetje kan is de weg ‘the place to be’. Bij deze: officieel einde MTB seizoen! Tip: maak de MTB nu schoon en smeer alles goed, wacht niet tot de dag voor de strandmarathon.
Fons was de ritkapitein en hij zou een rondje met alleen maar wind in de rug proberen te regelen. Joop, Leo, Maickel, Kevin en ik verzamelden om 0900 uur bij het Strandhuys en gingen daarvandaan via de Huijbergsebaan naar Wouwse Plantage om Fons bij de kerk op te pikken. Het leek er op dat hij zich prima aan de opdracht had gehouden. We hadden de wind meestal in de rug en dat fietste best lekker ontspannen. Kapitein Fons, niet te verwarren met CEO Rob die thuis met zijn kozijnen en deuren bezig was en dus de groep vandaag niet kon aansturen, had een ronde ruim om Roosendaal heen gepland, via de oost. Fons heeft goed werk geleverd, tot bij Stampersgat. Daar boog de route om en moesten we ineens naar het westen, tegen de zuidwestenwind in dus. Normaalgesproken geen probleem maar het waaide best stevig, 5 Beaufort met uitschieters van 6. Afijn, dan maar iets langzamer rijden. Eigenlijk ging het best prima. Het aflossen kan soepeler maar zoveel hoeft er nou ook weer niet afgelost te worden. Niet iedereen is even sterk tenslotte en zo komt iedereen aan zijn trekken en blijft de groep best aardig bij elkaar. Tenminste, totdat Kevin op kop kwam. Hij had het idee dat eenmaal op kop, alles uit de kast moest. De groep bleef nog wel even bij elkaar maar toen Maickel overnam en het tempo hoog hield was de breuk een feit. Niet dat hij dat door had hoor, dat moest wel even verteld worden ander was onze kersverse vice CEO nu misschien nog wel aan het beuken. Vlak daarna kwam de brug tussen Oud Gastel en Kruisland die nog even stevig genomen moest worden en pas daarna was de ETCC weer als groep herkenbaar. Nou…. we waren weer bij elkaar. Het tenue mag nog wel wat beter. El Toro outfit, heren! Het is tenslotte geen winter meer, anders waren we wel ergens in het bos aan het fietsen 😊.
West van Roosendaal aangekomen vond Fons dat hij genoeg tegen de wind in had gefietst en hij sloeg af richting huis. We moesten wel nog even met de hele club op de foto en daar hebben we een stichtelijk plekje voor uitgezocht. Leo zou de rest van de route op zich nemen en hij nam dan ook het voortouw. We kwamen bij Wouw en ik dacht dat we wel lekker beschut door het centrum zouden gaan maar nee, Leo leidde ons buitenom, vol in de wind. Wat bleek nou….Fons had deze route aan Leo voorgesteld. Hij vond zeker dat wij nog wel recht hadden op wat meer ontbering. Nou Fons, maakt niet uit hoor. We hebben het keurig overleefd. Kevin ging meteen naar huis want hij had ’s middags een high beer met de familie Halter. Wij hebben toen maar met zijn vieren onze eigen high beer gehouden in Stay Okay. Tenminste, na eerst (geheel tegen de gewoonte in) een high koffie met een high appelgebak genomen te hebben. De Quadruppel was daarna extra lekker (toch? Joop?). Zoals te zien is, had ook Leo het weer uitstekend naar zijn zin. Gezellig! Volgende week weer! Kunnen we de eerste F1-race van het seizoen mooi doornemen tijdens het fietsen.
