De vakantie is in volle gang en dat betekent normaliter dat Toro’s her en der door Europa te vinden zijn. De één met een fiets, de ander zonder. Echter is het dit jaar natuurlijk anders dan anders en waaien de Toro’s voornamelijk uit naar Frankrijk (momenteel Lisette en Sebas, binnenkort Maickel) en worden de mooie plekjes van ons eigen kikkerlandje ook aangedaan. Bart vertoefd zo bijvoorbeeld vanaf deze week in de provincie Drenthe (en maakt daar al enkele gravelkilometers) en ikzelf vertrek met Rob aankomende vrijdag voor een lang weekendje Limburg om het een en ander te klimmen. We moeten immers goed voorbereid zijn op de mooie ritten die deze vakantie ons nog gaan bieden. Zo heeft een ieder hoogstwaarschijnlijk zondag 2 augustus in de agenda geblokt om te gravelen, of een lange afstand onder leiding van Rob te fietsen. Het langverwachte ritje Limburg bij Bou staat deze periode ook nog op de planning, namelijk 22 augustus (21 augustus verzamelen bij Bou;))
Genoeg om naar uit te kijken dus, maar eerst maar weer een zondags rondje door de mooie landschappen om Bergen op Zoom heen. Vakantiegekte niks van te merken bij de Toro’s, getuige de vrij grote opkomst afgelopen zondagmorgen 09.00 bij het Strandhuys. Boudewijn, Leo, Maickel, Joop. Bart, Kevin, Kas, Tom en Charlene! Charlene had ook nog extra mankracht meegenomen in de vorm van vriendlief Pieter en fietsvriend Patrick. Elf renners klaar voor de start!
Leo bombardeerde Charlene tot ritkapitein en sommeerde vervolgens het peleton naar compleet de andere richting dan Charlene zojuist had geoppert, enfin een rondje met Leo mee is ook nooit verkeer. Over welbekende paden schoten we in een lekker tempo richting Hoogerheide, Ossendrecht en Huijbergen. Leo en Joop hadden er zin in en voerden het tempo op kop aan naar Studio Velo snelheden…Bart dacht er even het zijne van maar volgde perfect!
Na Huijbergen reden we achterlangs richting de Wouwse Plantage. Een bekend tijdrit ETCC gedeelte, wat Maickel en Kevin bekend voorkwam. Vorige week maandag hebben zij namelijk de tijd onder de 2 uur gezet en zijn nu de waren Kings of the Mountains op het ETCC segment! Bou voerde het tempo nog een beetje op aan kop en achter in het peleton werd er flink gepraat en af en toe ook wat geflikflooid, iets wat CEO Joop en toekomstig CEO Leo niet onopgemerkt bleven. Charlene en Pieter kregen een paar keer een berisping van het tweetal!
Via de Wouwse Plantage gaven we even een klein kusje aan Roosendaal om vervolgens snel door te fietsen richting Wouw en Kruisland. De wind begon wat te draaien en in verschillende Toro waaiers, wel mooi twee aan twee, werd het tempo goed vastgehouden. De Toro’s verkeren in bloedvorm en dat is te merken tijdens de clubritjes. Op weg naar Wouw nog even een kleine tussenstop bij Edje, die had zich namelijk niet laten horen op de app en kon meteen een huisbezoek verwachten. Geen teken van leven, bleek later nog in bed te liggen, werd zijn ochtend daar even ruw verstoord door schreeuwende mannen! Leuk om te vermelden is dat Bou er pas bij Edje (zo een kilometer of 30/40 onderweg) achterkwam dat Tom ook meefietste vandaag. Hij vroeg zich af waar hij zich bij de groep had gevoegd….dat was gewoon bij het Strandhuys Bou;)!
Na Steenbergen loodse Leo ons over werkelijk mooie paadjes, die we nog niet vaak hebben gefietst, richting de Heen. Hier zou een korte pauze zijn, aangezien de verwachting was dat het welbekende bruggetje open stond….en jawel, hij stond open. Leo schoot een paar mooie kiekjes en Joop begon zich af te vragen hoe ver we nog moesten. Met een kilometer of 55 op de teller kon dit toch niet ver meer zijn en Leo opperde via Vosmeer en Tholen richting het Strandhuys te gaan.
Zo gezegd, zo gedaan. Met z’n allen weer in rap tempo onderweg om snel naar het biertje te fietsen. De zon scheen immers lekker en een kwaremontje in de verbeelding zorgde voor een waar fata morgana! Via Vosmeer koersden we wederom in strak tempo naar Tholen waarna we dwars door Halsteren zouden schieten. Charlene zette het spel op scherp en begon ineens weg te sprinten bij het inrijden van Halsteren. Bart was beloofd dat dit het laatste klimmetje zou zijn en zo goed als hij reed afgelopen zondag, ging ook dit klimmetje lekker omhoog!
Na Halsteren rijden we altijd naar de Bergse industrie, maar net daarvoor kan je nog een lusje meepakken. Een weggetje omhoog wat Leo vaak nog cadeau doet. Ook ditmaal, Bart vond echter dat het beloofde laatste klimmetje was geweest en schoot even rechtdoor om de mannen en vrouw daarna weer op te pikken. Bij het omhoog gaan van de Spinolaberg wilde ik zelf nog wel gaan voor een mooi segmenttijdje, echter na een paar seconde hoorde ik een harde klap achter mij. Helaas was Patrick ten val gekomen en hard op de weg geklapt. Door een hapering in de ketting schoot hij uit het pedaal met een gebroken sleutelbeen als gevolg. Dit is nooit leuk en was een zwart randje om de toch wel heel mooie rit. Gelukkig kon dokter Leo eerste hulp bieden en werd Patrick opgehaald door zijn vader. Nu is het vooral herstellen geblazen voor Patrick en namens alle Toro’s dan ook veel beterschap gewenst!
Na deze vervelende gebeurtenis reden we naar het Strandhuys, waar Bart al op ons zat te wachten. Hier werd onder genot van meerdere biertjes en hapjes de rit nog even geëvalueerd en werden Frank en Rianne ook nog in het zonnetje gezet. Leo had namens de club een stik mooi bedankje geregeld voor de kwaremontjes tijdens corona tijd. Wat een super tent is het toch ook!
De laatste biertjes werden genuttigd, de laatste ronde werd besteld (inclusief een grote emmer frikadellen) en vervolgens gingen we redelijk op tijd richting huis om te kijken naar Max die de opwarmronde verpestte, maar toch mooi een P2 pakte. Aankomende zondag gaan we er weer voor, ik pas aangezien ik klimmeters maak in Limburg. Veel plezier en tot over twee weekjes!
X Kevin
