Dinsdag 15 mei in de El Toro groepswhatsapp.
Joop: “Mannen, wat gaan we doen zondag? Ik stel voor Bart ritkapitein. Hij is weer terug in BoZ.”
Kevin: “Prima.”
Boudewijn: “Ok”
Leo: *duimpje omhoog*
Bart: “Rondje Oesterdam dan toch?”
Zaterdag 19 mei in de El Toro groepswhatsapp.
Boudewijn: “9 uur SH en dan?”
Leo: “Bart”
Boudewijn: “Moet ik eten meenemen?”
Leo: “Bart is ritkapitein!”
Kevin: “Bart kapitano”
Bart: “Nee, Bart fietst morgen niet mee hoor!”
Wat volgde was een enorme teleurstelling.
Tot zover een kleine reconstructie van wederom het een en ander whatsappverkeer. Hoofdpersoon deze week is Bart. Bart heeft een tijdje gewoond in de stad met de mooiste voetbalclub van Nederland, namelijk Rotterdam. Sinds vorig weekend is Bart eindelijk weer terug in de mooiste stad van Nederland en dus leek ons het vanzelfsprekend dat hij de rondjes Zuid-Holland maar al te graag wilde inwisselen voor het veelal Zeeuwse landschap. Bart heeft dit jaar tot nu toe 577 kilometer gefietst. Met variërende afstanden in de benen heeft Bart ook in Rotterdam het nodige gefietst. Zijn laatste rit, op 11 mei, was er één van 83,7 kilometer en dus leek het ons het ideale moment voor Bart om terug te keren in het El Toro peleton….
Bart had helaas wat anders in gedachten. Zaterdagavond paste hij voor de rit (terwijl hij de ritkapitein was) terwijl we ons zo hadden verheugd op een rondje met de verloren Toro. Laten we hopen dat we die aankomend weekend te goed hebben van hem;). Afijn, er werd ook zonder Bart gefietst. Om 9 uur ’s ochtends stonden Leo, Joop, Bou, Maickel, Edwin en Kevin bij het Strandhuys. Tom had tegen zowel Leo als Kevin gezegd er waarschijnlijk te zijn, maar liet ook af weten. Hierdoor was er een mooi groepje van zes en werd Leo gebombardeerd tot ritkapitein.
We zetten Leo op kop en reden de plaat af richting de Kraaienberg. Hier het welbekende stukje richting Heimolen om vervolgens over te steken bij de Huijbergsebaan. In dit heerlijk stukje bos loodste Leo ons langs bekende stukjes en liet ons daar zelfs twee keer van genieten. Hij besloot al vroeg in het ritje een extra lusje toe te voegen die later op de dag goud waard bleek! Zo werd er door het bos richting het kerkhof gereden om vervolgens na de Berk en le Bouleau naar Halsteren te rijden. Via Halsteren werd er naar de Thoolse brug gereden en dit allemaal nog steeds onder aanvoering van Leo, wat had hij de smaak te pakken zeg. Onze ritkapitein besloot over te gaan op een rondje Tholen en dus hebben we vrijwel elk dorpje van het eiland gezien en geroken. De dijkjes zijn we over geknald en het was mooi om te zien dat iedereen wat kopwerk voor zijn rekening nam. Mits het werd toegelaten door Leo, want die wilde het tempo strak boven de 34 houden.
Op een dijkje nabij Stavenisse werd het nog wel eventjes spannend toen een tegenligger een merkwaardige schijnbeweging ons peleton in maakte. Hierdoor moest het zestal in de ankers en kwam Ed op een stukje dijk terecht waar je niet terecht wilt komen met je fiets. Zijn uitmuntende stuurmanskunsten en uiteraard ook zijn mega goede vorm voor de fietsvakantie zorgde er echter voor dat hij op de fiets bleef zitten en weer gemakkelijk kon aansluiten bij de anderen. Dat dit met een ietwat verhoogde hartslag was door de schrik nemen we voor lief.
Tijd om bij te komen was er zondag niet. Eerste Pinksterdag moest het snel. Nu kon dat ook wel aangezien alle zes de mannen volgende week op fietsvakantie gaan en dus in goede vorm verkeren. Alleen het kopwerk van Joop mag nog wel meer. Daar waren we het allemaal over eens tijdens ons biertje na afloop. Maar zo ver zijn we nog niet. We reden eerst nog de Oesterdam op, waar Bou ons door het eerste stuk wind tegen heen loodste.
Na de Oesterdam werd er richting de Brabantse wal gefietst om vervolgens via de Holleweg de plaat op te keren. Op de plaat werden de fietsen snel geparkeerd en werd er een zalig plekje in de zon uitgezocht bij het Strandhuys. Met precies 100,0 kilometer op de teller (dankzij het lusje in het begin van de route) en een gemiddelde van ruim 32 kilometer per uur kun je wel stellen dat de biertjes die we daar hebben genuttigd meer dan verdiend waren.
Grote afwezige bij het ‘uitfietsen’ was Maickel. Zijn Lonneke liep namelijk mee met de Roparun, waardoor manlief moest babysitten op de jongste. Dus met zijn vijven het terras op bij het Strandhuys. Na een eerste Kwaremont wilden we de tweede bestellen. De nachtmerrie van elke Toro kwam helaas uit,,, de kwaremont was op. Dan maar aan de trippels en de blondjes. Als klap op de vuurpijl werden deze goudgele rakkers ook nog eens geserveerd door Karlijn…we misten haar al. Nadat we Anita,,, of heette ze toch Rianne Joop,, hadden aangesproken op de Kwaremontjes begon Leo zich ineens met van alles te bemoeien. Leo begon ideeën te opperen waar nog niemand iets van gehoord had. Voor de leden die er niet bij waren een korte samenvatting:
Leo heeft afgesproken dat er een Strandhuys rit komt, waarin de dames (Karlijn en Rianne) met ons mee gaan fietsen. Toen Leo het terras verliet heeft hij nog meer dames geregeld met als tegenprestatie dat wij Toro’s mee gaan crossfitten. Don Leo regelt het allemaal. Bij het derde biertje kwam Anja er ook nog gezellig bij zitten waarna we rond een uur of half twee afscheid van elkaar namen en terug konden kijken op een heerlijke fietsochtend/middag.
Leo heeft laten zien in bloedvorm te zijn voor de vakantie! Nog een weekje te gaan en laten we dan maar hopen dat het wegdek van de Stelvio helemaal hersteld is! Voor de rit van aankomende zondag heb ik nog geen suggestie gezien, dus zal ik er bij deze een doen! Met een temperatuur van 27 graden is het aardig warm te noemen. Ik stel voor dat Bart een nieuwe kans krijgt om ritkapitein te zijn en we dan een niet al te lang rondje gaan fietsen. Max gaat zaterdag namelijk de pole-position pakken en dit willen wij zondag natuurlijk allemaal maar wat te graag zien. Nu is het ‘uitfietsen’ onder genot van een biertje ook erg gezellig en willen we natuurlijk niet hebben dat we ons moeten haasten voor de F1 race. Tot zondag allemaal, en in het bijzonder Bart!
