Het zal niemand ontgaan zijn, afgelopen weekend was het een waar wielerfeest in ons kleine kikkerlandje. Voor de elfde keer in de wielergeschiedenis ging een grote ronde van start in Nederland, en ditmaal was het de eer aan de Vuelta. De Ronde van Spanje is natuurlijk op het lijf geschreven van de El Toro’s, ons ‘Spaans’ wielerbloed begon afgelopen weekend dan ook aardig te overkoken!
Het begon allemaal op vrijdag. Ik (Kevin) had nog steeds vakantie en dacht, laten we met de ETCC een deel van de etappe narijden. Tijd zat om iets in elkaar te zetten op komoot (paar foutjes zag Bou) en het voorstel werd positief ontvangen door de stieren! Rondje gemaakt, klaarmaken voor de ploegentijdrit.
De Vuelta startte namelijk afgelopen vrijdag met een ruim 20 kilometer tellende ploegentijdrit. Sebas kon gelukkig eerder uitloggen op het werk, waardoor hij samen met Kevin de reis naar Utrecht aflegde voor een volksfeestje in de grachtenstad! Sebas omschreef het als een schoolreisje met meneer Kevin, lekker met de trein.
In Utrecht genoten we van de renners, het spektakel en de biertjes. Gesink in het rood en Jumbo-Visma dagwinnaar. Iedereen blij en voldaan in bed. De zaterdag was wat zwaar (toch de biertjes) en in de Vuelta etappe zagen we dat Gesink zijn rode trui moest afgeven aan Mike Theunissen. Wel leuk, een Nederlander in het rood als ze door Bergen op Zoom rijden…bijna klaar voor zondag. Leo gaf zaterdagavond nog even de nodige aanwijzingen dat we om 09.00 bij het Strandhuys moesten verzamelen, zodat de wekkers op tijd werden gezet…tot morgen!
Ikzelf had, na het feest van vrijdag, de zaterdag zuinig geleefd. Veel water en slapen. Top fit stond ik dan ook om 07.15 op en was de eerste ‘goedemorgen’ in de chat. Sjel volgde met een bijzondere goeiemorgen, Lisette pakte meteen het Spaanse gevoel op met een Buenos Dias en Bou, Leo, Kas, Maickel en Sebas meldden zich ook aan met een ‘mogge’. Mooi peleton vandaag, maar liefst acht toro’s!
Afwezigen zondag waren Joop, Rob en Tom. Joop zijn strava-account maakt overuren met de kilometers die hij maakt. Weliswaar op de kite, maar lekker bezig daar in Spanje Joop! Rob wenste ons een fijne rit vanaf de boot, waar hij ook weer veel tacxkilometers aan het maken is en Tom meldde zich af, omdat de auto gepakt moest worden voor vakantie. Fijne vakantie Tom!! (Tom gaf overigens aan dat de gravelride eraan komt hoor!!!!)
Goed, ik was vroeg bij het Strandhuys, maar Lisette was nog eerder. Vers terug uit Noorwegen gekomen, waar ze een mooie avontuurlijke vakantie heeft beleefd. Veel wandelen, en rondtrekken door de Noorse landschappen met temperaturen die ook wel eens op de 12 graden kwamen. Sjel, Bou, Leo, Mike en Kas mengden zich ook snel bij het Strandhuys en toen was het nog even wachten op Sebas. Iets later dan 09.00 aanwezig, het is je vergeven, acht man op pad voor een deel van de Vuelta etappe…VAMOS!
Vooraf had ik de mannen en vrouw wel even gewaarschuwd dat de wegen misschien niet altijd even leuk waren, omdat we natuurlijk de ‘grote’ wegen van de Vuelta gingen volgen…maar achteraf viel het wel mee gelukkig. We reden naar de Markiezaatsweg en over de rotondes richting Mathemburg. Eventjes aftasten wat het tempo deed en in een mooi pelotonnetje reden we vervolgens naar Woensdrecht.
De eyecatcher van de derde etappe was namelijk de Col de Rijzende Weg. Beetje belachelijk dat in het hooggebergte van Spanje onze Rijzende weg een 4e categorie col wordt genoemd, maar wel leuk. De dranghekken waren ze aan het opzetten en dat gaf echt een beetje extra jeux. We waanden ons een professioneel El Toro peloton en spurtten naar boven. Eenmaal boven hergroeperen en anders dan anders door Hoogerheide fietsen.
We fietsten naar de kuil, waar Sebas even zijn krachten liet exploderen en daarna over de Putse Weg richting Huijbergen. Ook hier waren voorbereidingen aan de gang en de inbeelding van een groot Vuelta peloton door de smalle straatjes in Huijbergen, was een fijn gezicht. We reden over de hoofdweg, dachten dat het toch wel zou mogen op een dag als vandaag en uiteindelijk na de Tiesberg schoten we het fietspad op richting de Wouwse plantage.
In een lekker tempo, ruim boven de 30, zoefden we over het fietspad. Veel tegenliggers, dus fietsers tegen werd vaak geroepen. Dit ging allemaal goed en eenmaal aangekomen bij de Wouwse Plantage stuitten we op een wegafzetting. Wij dachten wederom, professioneel als we eruit zien op verkenning, geldt niet voor ons!
We reden door de afzetting en de verkeersregelaar werd natuurlijk boos. Gelukkig dacht hij dat we Belgen waren (omdat we de bordjes niet konden lezen), dus onze goede naam is niet aangetast. We mochten door en maakten koers naar Roosendaal. Hier liet Bou zijn tribune voor de middag zien (zou kijken bij vrienden) en dat was een mooi plekje. We reden kriskras door Roosendaal en daarna door naar de Rucphense baan…op naar Rucphen.
Na Rucphen namen we afscheid van de route. Anders zouden we op ruim 200 kilometer uitkomen en dat zou te veel worden. We reden een vrij rechte, maar hele leuke, lijn richting Stampersgat waar we de route weer oppakten! De Vuelta bordjes werden weer zichtbaar, dus iedereen kon weer op kop.
We reden weer even langs die tarwevelden waar Leo ons twee weken ervoor over vertelde en met Bou en Kevin op kop was het volgens mij goed toeven in de wieltjes. Bij het opdraaien van de weg naar Dinteloord kwam er alleen een kink in de kabel van het Toro Peloton.
Sebas zat zijn bandjes warm te houden voor de finale van de etappe, maar de band werd te warm. Ineens een onvervalste knal klonk in ons peloton en Sebas had een ouderwetse klapband. Zijn lengte doet misschien vermoeden dat hij op een driewieler fietst, waardoor één klapband geen probleem zou moeten zijn…maar hij fietst toch echt op een tweewieler. (Niet mijn beste grap, maar laat hem lekker staan).
Er zat een fors gat in het bandje van Sebas…en een reserve buitenband heb je natuurlijk niet zomaar bij. Gelukkig is er dan altijd…SjellieVermiccelli!!! Ons Sjel, die weer lekker mee ging overigens, kwam met het grandioze idee om een bankbiljet in het canvas te doen,,, om het gat te ‘stulpen’. De standaard discussie van 4Seasons laaide uiteraard weer op, en Maickel had daarin uiteraard het grootste woord.
Dit brengt ons meteen bij een aparte alinea voor Maickel, aangezien hij dit prettig vindt. Het valt me op dat Maickel niet stuk te krijgen is. Je kan hem eraf rijden, hij komt altijd terug. Is het niet dezelfde rit, dan is het wel de volgende. Vandaar dat ik op de fiets, in de Spaanse sferen een bijnaam voor Miky Mike bedacht…La Cucaracha (de Kakkerlak)! Bekt lekker en hij was er zelf ook content mee.
Terug naar het bandje! Leo gaf een tientje, wel nog een tikkie sturen Leo, en na enig gepuzzel van een kwartier en vele foto’s, was het gefixt. Niet optimaal, maar Sebas kon verder. Wel was al snel duidelijk dat het rustig uithobbelen werd, want de band kon niet veel meer hebben. Gelukkig waren meerdere Toro’s daar wel voor in.
We reden via Dinteloord, waar we nog even aangemoedigd werden, naar Steenbergen, Halsteren en uiteindelijk weer naar Bergen op Zoom. Leo en ik probeerden ons gemiddelde nog even over de 30 terug te tillen (net niet gelukt) en na 82 kilometer parkeerden we onze fietsen netjes bij het Strandhuys op het terras!
‘Gefietst zonder de lange leider?’ klonk vanaf het terras door twee mannen van de Pedaleurs. Tuurlijk wordt er gefietst! Bou dacht trouwens dat hij zei: ‘Gefietst zonder die kale dildo?’…maar dat terzijde!
We bestelden kwaremontjes, trippel D’Anvers en geen eten. Vooral het laatste viel op. Ook was het zaak niet te lang te blijven hangen, want we moesten de Vuelta live gaan bekijken. Bou moest nog naar Roosendaal, Leo naar een verjaardag in Terneuzen en ik had met Sebas om 14.00 afgesproken te gaan kijken. Eén biertje dus en dan door!
Een tweede kon natuurlijk al snel ook en toen wilde Leo afrekenen. Dit liep helemaal mis, en supervisor Carlijn moest erbij gehaald worden. Als Carlijn er toch niet zou zijn…dan zou het helemaal mis zijn gegaan. We betaalden meteen alles maar onder leiding van Carlijn, was dat ook meteen geregeld.
Over Carlijn gesproken…die krijgt een tweede kindje en is op zoek naar onze hulp! Ze zoekt naar een meisjesnaam. Gebruik je creativiteit, denk erover na als je op de fiets zit en laat haar de naam van haar toekomstige dochtertje weten. Mijn voorkeur is Puk, maar iets zei me in de reactie dat dit niet de magische naam is waar Carlijn naar op zoek is. Help Carlijn!!!!
Maickel kwam met een voorstel voor een derde en uiteraard niet weten af te slaan. We dronken nog even snel een derde en haastten daarna huiswaarts. Om 14.00 werd namelijk bij mij afgesproken om de Vuelta te gaan kijken. Niet alleen Sebas en Michelle kwamen, ook Sjel, Kas, Maickel, Lonneke en misschien Lisette zouden komen. Een en al Toro gezelligheid op de zondag!!!! Bou haastte zich natuurlijk, op de fiets (altijd extra kilometers die man), naar Roosendaal en Leo naar de verjaardag in Terneuzen.
Ik thuis, snel bier koud leggen en in de haast bier laten vallen. Ten eerste zonde voor het bier, ten tweede nog meer tijd kwijt met ineens bierglas opruimen. Overleefd, douchen en net fris en wel onder de douche vandaan, stond schone moeders Conny al binnen! De supportersgroep was gezellig groot.
Stipt twee uur kwam La Cucaracha met Lonneke binnen. Had ik niet gedacht…maar mooi op tijd! Kas, SjellieVermicelli en Sebas, Mies en Semmi kwamen ook. Lisette besloot toch bij de bioscoop te gaan kijken, dus op richting Mathemburg. Tom keek met het gezinnetje gezellig voor zijn deur, Eise vond vooral de ‘Tuuts’ geweldig om te horen! Rob volgde alles vanuit zijn stuurhut en probeerde ons uiteraard te spotten!
De gekoelde biertasjes werden meegenomen, inclusief picnickleden, kaasjes, chips etc.. Ons Toro’s komt natuurlijk niks te kort en na een installatie na de kruising bij de Heimolen was het wachten geblazen. Onder genot van de nodige biertjes en slap geouwehoer, zijn we goed in, was het rete gezellig! Het bier vloeide rijkelijk…en de bodem kwam in zicht…
Gelukkig kwamen Femke en Jimmy ons ook vergezellen. Maickel en Lonneke sommeerde ze naar de Lidl en binnen een twintigtal minuten kwamen de koude sixpackjes bier alweer naar ons toe. Wat een verzorging en Femke en Jimmy werden als helden onthaald.
Mijn ouders waren inmiddels ook naar onze spot gekomen en zo stond er een aardige Toro (verwanten) supportersclub langs de kant van de weg. De reclamestoet was gaar, geen woorden aan vuil maken. Wel aan de koers zelf. Machtig om te zien hoe ze voorbij racen…echt tof! De verbeten kopjes achterin het peloton, de snelheid en voor één iemand was het wel heel bijzonder. Joyce had sjans van een renner in het peloton. Nummer 81, nummer 81 riep ze!!! Oogcontact, een zwoele blik. Love at first Sight met Thibaut Pinot!!!! Daar kan ik natuurlijk nooit tegenop. Geweldig!
We keken na het passeren van het peloton nog even de Rijzende weg op het telefoontje van Kas en daarna mocht iedereen die wilde mee naar mij voor de finale. Even lekker in de tuin wachten tot de finale en toen zien hoe Sam Bennet naar zijn tweede zege sprintte. Zo kwam er een einde aan drie dagen Vuelta in Nederland en een meer dan geslaagde Vuelta Toro dag!!!
Deze onverwachte Toro Vuelta middag was als je het aan mij vraagt top, misschien juist omdat het onverwacht was. Aankomende zondag ben ik er niet bij, aangezien ik overmorgen naar Griekenland vlieg voor een weekje..maar de week erna weer wel hoor! Dan sluiten we de zomervakantie af en met we bedoel ik sowieso Lisette, Ed en ik! De zomervakantie zit er dan op en hoe kan je dat beter afsluiten dan een ETCC zondagsrit. Ik verwacht ons alle drie dan ook bij de afsluiting van de zomervakantie😉
Nogmaals dank voor de gezellige dag, het lange verslag is nu klaar…voor mijn gevoel was het gisteren een Toro evenement…vandaar de vele foto’s en tekst.
Dikke kus en ik zal een ouzo op jullie drinken zondag!
Kevin (ex van Joyce die er inmiddels met Pinot vandoor is…)
