Vorige week was het een lange, best pittige rit vanaf de Vliegbasis Woensdrecht waar we tot 70 km op de MTB hebben afgelegd. Goeie training om wat meer uithoudingsvermogen te kweken. Vandaag zijn we met een groter gezelschap en moeten we weer zelf de route gaan bepalen. Ook leuk, we zien wel hoe het loopt. Maickel wilde vooraf nog wel even in de Whats App groep kwijt dat het geen kids-rit (zie verslag vorige week) moest worden dus minstens 45 km trappen was zijn eis. Rob is nog aan het uitzieken en zowel Bart als Edwin willen Rob’s oude mountainbike niet overnemen dus die kúnnen niet mee. Ook Constant was er (weer) niet bij. deze keer niet vanwege een loopneus maar omdat hij zijn hardloopcarrière voorrang geeft; hij doet de 10 km Kievitsloop. Tom wilde graag ook weer eens mee en kon dus mooi de fiets van Constant lenen. De fiets van broer Kevin was ook een optie geweest maar die ging zowaar zelf ook mee. Hij probeerde op het laatste moment nog wel even de aandacht op een plekje op zijn voet te vestigen maar daar had de groep te weinig medelijden mee om fatsoenlijk weg te kunnen blijven dus we vertrokken uiteindelijk met de vaste kern van vorige week plus de broertjes Bogers om even na half tien vanaf Fire Place. Het was ná half tien want Leo was natuurlijk te laat, iets wat hij meteen compenseerde door zich als leader of the pack op te werpen en de route te bepalen.
We vertrokken rustig en het begin van de route was niet te zwaar zodat iedereen zich lekker warm kon fietsen; heel verstandig zo! We bleven een beetje in de buurt van de route van de Kievitsloop om Constant nog even aan te moedigen en het plan was om daarna de zwarte route op te zoeken. Toen het parcours wat technischer en zwaarder werd viel de groep al snel uiteen. Tom moest behoorlijk wennen aan MTB-en. Logisch, het is heel iets anders dan racefietsen of fietsen op de Tacx. Maar, goed getraind als hij is kon hij de gaten wel weer dichtfietsen en wennen aan het geglibber deed hij ook snel. Nee, dan broer Kevin. Het werd pijnlijk duidelijk dat Kevin zijn conditie behoorlijk heeft laten versloffen. We weten uit ervaring dat zijn techniek goed is dus als hij een beetje getraind heeft moet zijn jonge lijf geen enkele moeite hebben om al die ouwe mannen bij te houden. Vandaag niet dus, achteraan bengelend straalde hij uit liever bij Joyce te zijn dan in het natte bos met de ETCC. Maar wie A zegt moet ook B zeggen dus gewoon aanklampen en doorgaan…..tot we ineens een hoop gesis hoorden.
Lekke band, bij Tom, Const
ant zijn fiets dus. Nou wisten we al dat die fiets eigenlijk een keertje een grote onderhoudsbeurt nodig had maar ja, een lekke band kan gebeuren, zelfs bij een MTB. Dus uit Constants tas met spullen een nieuwe binnenband gepakt, die door Leo werd gemonteerd en door Boudewijn werd opgepompt waarna het wiel door Maickel op de juiste manier door de remblokken heen werd gefrommeld. Vlak voor we weer op pad gingen zagen we dat de binnenband door de buitenband kwam. De hoogteslag in het wiel had een gat in de buitenband gesleten en verder fietsen was geen optie. Tom balen maar gelukkig voor hem bracht broer Kevin uitkomst met een voorstel dat hem prima uitkwam. Als hij nou eens de fiets van Constant naar huis bracht was hij nog net op tijd voor een ontbijtje met Joyce en kon Tom met zijn fiets verder. Toen Tom dat een goed idee vond kwam de eerste echte lach van de dag op Kevins gezicht. Zo gezegd, zo gedaan en met z’n vijven gingen we verder. Mooi bospaden, tempo weer iets omhoog en na half elf inderdaad Constant nog even een hart onder de riem kunnen steken door te vertellen dat zijn fiets het een beetje begeven had. Hij liep ondanks dit droeve nieuws toch een PR. Goed zo Constant! Niets hield ons nog tegen om de beloofde zwarte route op te zoeken. Lekker pittig en lekker technisch. Op voorspraak van Joop hebben we ook de blauwe route tussendoor nog even gedaan. Niet omdat het moet maar omdat het kan. We waren er tenslotte toch. Iedereen ging in zijn eigen tempo door de blubber en over de heuvels. Hierbij viel op dat Tom sterk is, dat Joop ondanks zijn aangekondigde bijna griep veel beter was dan vorige weken, dat Leo nog steeds de eerste helft van
de rit beter doorstaat dan de tweede helft maar ook dat hij (meestal) blijft lachen, zelfs na vier keer het aardoppervlak van dichterbij bekeken te hebben. Na zwart nog even via groen richting Heimolen om zo naar (het Strand)huys tegaan. Ik vond echter dat we al voldoende beton hadden gezien dus ff met Joop overleggen en we besloten via de Kaasboerderij, Zuidgeest en Hildernisse terug te gaan. Dat stukkie hadden we die dag tenslotte nog niet gezien en het is wel een traditie om die route op heen- of terugweg
te pakken.
Zo gezegd, zo gedaan en aan de eis van Maickel is voldaan, ongeveer 50 km was de eindstand. Vuil en voldaan parkeerden we de fietsen op de bekende plek aan de Boulevard, zwaaiden we Tom uit die meteen doorging, sloegen we bij elkaar zoveel mogelijk zand van ruggen en billen en togen we naar de bekende Tripels (2×3), Dubbels (2×1) en herstelfrikandellen (1×2).
Er wordt inmiddels voorzichtig weer richting de racefiets gedacht maar als het weer zo blijft mag er wat mij betreft voorlopig nog wel gemountainbiked worden. Volgende week in ieder geval nog wel maar voor het zover is: vrijdag om 19:30 uur overleg bij @je over de ETCC bergfietsvakantie :-).
