Het is vandaag woensdag. Afgelopen weekend had ik het er met Leo over, wat is nou een fijne dag om een Toro verslag te lezen? Maandag is te vroeg…zaterdag is veel te laat. Het ideaalste is een verslag midden in de (werk)week, woensdag/donderdag ofzo. Het breekt lekker de week en het brengt je met de gedachten weer even terug naar het weekend, waar je nog lekker aan het genieten was van een fietstochtje en een biertje. Vandaag is dus een mooi moment om achter de laptop te kruipen op mijn vakantie-adresje, en mezelf terug te wanen naar afgelopen zondag…een heerlijke mountainbiketocht! Lekker biertje erbij, ik heb de tijd….dus hier gaan we…
Op vrijdag stuurde Sebas de advertentie van Tourtocht Kalthoutse Heide door. Op het eerste gezicht leuk, maar de afstand heen en terug bleek op zaterdag toch een breekpunt. Het zouden 44 extra kilometers betekenen en de optie met de auto erheen werd hem ook niet. Joop was doortastend en sprak: ‘We gaan gewoon lekker zelf een gas en gaan een rondje’. Zo gezegd en zo gedaan, Leo voegde toe dat we 09.00 bij het Strandhuys werden verwacht voor de gele route met wat groen. Duimpjes omhoog, maar ook duimpjes omlaag…Ed gaf meteen aan niet mee te gaan,,, snel weer hoor.
Op zondagochtend werd er heel wat af ‘gemogget’. De eerste was Bou, die zich afmelde met een knieblessure. Jammer…want we hebben hem al een tijdje niet meer mee gehad op de fiets na zijn oogoperatie…hopelijk aankomend weekend weer helemaal fit. Rob melde ons een mooie morgen vanuit de stuurthut en Sjel vanuit het land van Bartje. Onze eigen Sjel deelde ook nog het bedrag wat was opgehaald bij de Kraal van Reimerswaal…een ruime 6000 euro, dat is een mooi begin van de dag. Tom wenste ons een goedemorgen, maar fietste niet mee. Hij liet de avond ervoor op de kermis wel zien dat zijn vizier nog steeds op scherp staat. Weliswaar niet op het gebied van fietsen, maar in de schiettent!
Wie waren er dan wel om 09.00 bij het Strandhuys. Ik was mooi op tijd en toen ik aan kwam fietsen zag ik iemand warmdraaien. Bruggetje op, bruggetje af. Alsof de koffiebonen vers werden gemalen…met zo een verzetje. Ik kom dichterbij, was het onze enige echte Joop. Naar het schijnt was hij al een kwartier aan het warm draaien, om maar zo goed mogelijk uit de startblokken te komen. Chapeau Joop!!! Nadat ik Joop een boks gaf, kwam Lisette er al snel bij, gevolgd door Maickel, Leo en Sebas. Kledingkeuze was weer moeilijk, Lisette en Joop met korte broek…de rest lang-lang.
De zin was op zijn zachtst gezegd ver te zoeken bij iedereen. Biertjes op de avond ervoor, niet veel zin om een lange afstand te rijden…maar eenmaal de plaat afrijdend kwam het al snel weer goed hoor. We reden het vertrouwde stukje naar de Kraaijenberg om vervolgens Hoeve Hildernisse op te schieten. Aanzetten bij het klimmetje en de zin was er weer. We reden vervolgens naar het Mathemburg bos en daar ligt een stuk wat heel blubberig kan zijn. Vandaag viel het mee. Leo, Kevin, Sebas en Maickel zoefden over redelijk harde paden en Joop en Lisette namen de shortcut. Verrassend genoeg gingen we niet naar de Antwerpsestraatweg, maar richting de Fianestraat. Joop had het na het warmfietsen inmiddels nog warmer gekregen en ontdeed zich van de eerste kleding. We reden nog een stukje door het Mathemburg bos, alvorens we over de gravelstrook langs het spoor richting Woensdrecht gingen.
We reden door Woensdrecht, zeiden ‘Goedemorgen’ tegen Peter van Sirocco (voor de oplettende fietser) en knalden vervolgens over de weg door naar de Kuil van Hoogerheide. Hier schoten we onder leiding van Sebas het bos in. Net zoals bij de Tourtocht drie weken geleden. We maakten niet één, maar twee lusjes in dit leuke stukje bos. Sebas miste namelijk een afslag, waardoor alle klimmetje nog een keer mochten. Mij hoor je niet klagen!
Na deze tweemaalse carrousel reden we richting Calfven voor de blauwe route. Eerst een drassig stuk door, waarbij het spoor van Maickel en Sebas niet aan te raden was. We raceden even met een mooie bloedgang langs de prikkeldraden, om vervolgens onder aan de Peerenboomseweg te hergroeperen. Even een fotootje en door naar Blauw. De zin werd steeds meer en met de gedachte dat we nog de hele gele route moesten, was de blik op de tijd en kilometers bij sommigen al begonnen.
We schoten blauw op…en hoe. Maickel kon zijn enthousiasme van een singeltrack niet beheersen en schoot heuvelop bijna uit de bocht Snel bijremmen en door. We lieten onze mountainbikejes slingerend over vershillende mooie stukjes blauw fieren, om na zo een vijf minuutjes er weer af te gaan naar de gele route. 20 kilometer onderweg, de gele route kon beginnen!
We reden via Ossendrecht naar de groene route op de Kalmthoutse Heide. Over de gravelpaden was het goed toeven in de zon. Maickel en Kevin vroegen zichzelf enkele momenten af of de gravelbike ook niet had gegaan, maar op de MTB was het ook allemaal prima te doen. We knalden over de paden en bij de Leeuw van Vlaanderen was het weer tijd voor hergroeperen. Sebas dacht dit een nieuw tentje was…maar die bestaat toch al enige tijd hoor. In 2016 werd ik er nog eens achtergelaten met een kapotte MTB…tijdens een tourtocht in Ossendrecht.
https://www.eltorocyclingclub.nl/ritten/zondag-131116-goed-voorbereid-richting-ossendrecht/: ZONDAG 23 OKTOBER, DE GELE ROUTE MET EEN ZESTAL TORO’SNa de Leeuw van Vlaanderen kwamen we in een TellSell reclame. Bobbelend over de kasseitjes werd menig derrière voorzien van massage. We trilden op onze fiets en de LAWI broeken laten bij een bepaalde lichtinval meer zien dan anders. Gelukkig had ik een broekje aan van Gobik…maar het was wel een leuk gezicht, al die trillende kontjes.
We reden de groene route op en Sebas nam de leiding. In het wiel van de kleine stoemper werd er weer bochtendwerk afgeleverd waar de pro’s u tegen zeggen…en op het rechte stuk was het tijd voor ontspanning. Althans…Cucaracha Mike gaf aan dat hij zich had verveeld in het wiel dus Sebas gaf er een mafklapper op. Leuk joh! We stopten bij de afsplitsing naar geel, om samen verder te gaan…dieper België in!
Het stuk geel wat toen kwam was leuk, maar daar gebeurde niet veel bijzonders. Lekker fietsen over onverharde paden, maar zeker ook over asfalt. Ook vooral om je heen kjiken naar al het leuks. Zo kwam je een Fort tegen, een geweldig beekje langs de route (leek meer op een modderstroom) en was het in een zonnetje vooral lekker om op de fiets te zitten.
We reden door de woonplaats van Adrie van der Poel naar het volgende stukje geel…richting de Kalmthoutse Heide. Maickel, Joop en Kevin misten een geel bordje en kwam hierdoor op een micro-adventure. Over wijd gespreide bladeren paden…begon het geroep naar elkaar. Alsof we in het bos getuige waren van het paringsseizoen van wilde dieren. Leo en Joop schreeuwden en maakten geluiden naar elkaar, om elkaar maar weer terug te vinden. Maickel en Kevin 20 meter achter Joop fietsend in gelukkig een ander tenue…we wilden er even niet bijhoren;)! Toch zorgde deze vreemde paringsdans er wel voor dat we weer bij elkaar kwamen en de tocht konden vervolgend over de Kalmthoutse Heide, richting Huijbergen. De kilometers waren goed aan het doortikken en we roken het bier al.
We reden door mooie stukjes bos naar het fietspad van de Kalmthoutse Heide. Joop pakte hierbij het wiel van Kevin en reed zichzelf bijna tegen een boom. Hij zat er goed op zondag onze Joop. Veel op kop met een lekker tempo. Het warmfietsen had geholpen en hij was echt goed!!! Sebas poseerde toen we het fietspad opdraaiden nog even met koeien en toen had Leo last van een vastloper op de garmin. Sebas had zijn geluksmoment net gehad met de koeienfotoshoot, dus schoot meteen te hulp. Lisette en Joop waren al lang doorgefietst en Kevin en Maickel besloten over te gaan op de achtervolging. Opschakelen en de jacht kon beginnen.
Eenmaal terug het bos in sommeerde Joop Lisette om zichzelf breed te maken. We mochten er niet langs. Met veel kunst- en vliegwerk lukte het uiteindelijk en reden we in lekker tempo door naar Huijbergen. Iedereen weer bij elkaar en op naar het Strandhuys. Het was 12 uur…de 60 kilometer was bijna aangetikt…het was mooi geweest. Via een stukje vliegbasis reden we over de Huijbergsebaan richting Bergen op Zoom. Bij de Zuidgeest gaf Lisette aan dat ze appeltaarten moest gaan bakken en niet mee ging naar het Strandhuys. We maakten een groepsfoto en namen afscheid van elkaar!
We reden over de Zuidgeest door naar het stukje bos van Mathemburg. We reden nogmaals het normaal blubberige stuk…Joop had hem die ochtend namelijk overgeslagen en Leo wilde Joop dat niet ontnemen. We reden langs boerke Bogers over het spoor richting de plaat. En toen kwamen de geluiden uit onze kleine stoemper. Sebas had nog zin in een toetje en opperde hardop de berg bij de Fire Place. Had ik er zin in? Nee. Reageerde ik op het voorstel? Nee. Sebas wilde wel en sommeerde koprijder en ritkapitein Leo dan ook linksaf de berg op. Zoals een roedel betaamd volgden we omhoog, maar voor Leo hield het al snel op…
We reden omhoog, genoten van het uitzicht en keerden weer terug. Hier stond Leo foeterend en druk gebarend naar zijn ketting te wijzen. Hij had een gebroken ketting…had Sebas nou niet nog maar geroepen om een toetje. Dan was er geen schade aan de fiets van Leo en hadden we inmiddels al bij het Strandhuys aan het eerste biertje gezeten. Sebas vond het natuurlijk ook niet leuk voor Leo en voelde zich dan ook verplicht te helpen bij de kettingreperatie (en terecht Sebas)!
Na een korte reperatie, echt waar…heel snel, en een hergroepering met Lisette werd er dan eindelijk naar het Strandhuys gefietst. Ondertussen Bou een berichtje gestuurd dat we er bijna waren en toen met 67 kilometer op de teller parkeerden we de fietsen voor de serre van het Strandhuys. Voldaan namen we plaats en lieten we de eerste ronde biertjes komen. Lisette whatsappte dat de appeltaarten al in de oven stonden en ze eigenlijk toch wel een biertje had kunnen doen. Helaas pindakaas, volgende keer beter.
We namen een tosti frikandel en een tweede rondje. Na het tweede kwam het derde rondje. Leo wilde wel een biertje delen, maar besloot toen het er stond hem toch maar helemaal op te drinken. En dan….zoals het altijd gaat… kwam ook weer een meer dan goede reden om een vierde te nemen. Het nabieren duurde bijna net zo lang als het mountainbikeritje, maar het was dan ook reuze gezellig. Daarbij kwam ook dat er geen F1 was, Maickel vrij spel had met Lon en kinderen in Centerparcs en Kevin en Sebas pas om 4 uur in Krijnen werden verwacht.
Dus nog maar eentje dan. Leo was inmiddels weg…en bij het laatste rondje kwam de frikadellenemmer ook weer tevoorschijn. Ik had zin in een bamihap en bestelde hem gewoon. Alles kon zondag en we genoten volop. De calorietjes er weer aan. Rond 15.00 richting huis om vervolgens met haastige spoed richting de repetitie te gaan. Binnenkort komt bij Krijnen de Trippel D’Anvers ook op de kaart, als we de Trippel Affligem op hebben…dus je raadt al wat we daar op hebben die middag. Eise kwam ook nog even kijken.
Zo kwam er een einde aan een mooie zondag en ben ik er met mijn gedachten weer even terug naar toe gegaan. Inmiddels staat het derde Omertje voor mijn neus en gaan we afronden. Het was een mooi rondje, met mooie weersomstandigheden en een gezellige nabiersessie. Aankomende zaterdag staat de Nightride op het programma. Helaas moet ik die voorbij laten gaan, maar het zonnige Zeeland is ook geen ramp om in te zitten momenteel! Veel plezier voor de Toro’s die zaterdag het bos weer onveilig gaan maken, al denk ik dat de Afterparty daarna vooral onveilig gemaakt gaat worden. Veel plezier en houd het veilig!
Tot snel weer en groetjes uit Nieuwvliet.
XX Kevin
