De weersverwachting voor zondag was de hele week al erg slecht. Temperaturen beneden de 5 graden en buien met windstoten, hagel en sneeuw. Gelukkig werd de meeste sneeuw in het noorden verwacht maar toch…het was slecht. Het leek dus een goed idee om de MTB weer eens te pakken maar omdat niet iedereen een (rijklare) MTB tot zijn beschikking had, werd besloten om toch op de racefiets te stappen. Helemaal niet gaan is geen optie. We zijn tenslotte niet van peperkoek (Joop) of poppenstront (Edwin). Vanwege de weersverwachting leek het me wel een goed idee om geen heel lange rit te maken maar een rondje van ongeveer 60 kilometer. Gelukkig viel dit in goede aarde waardoor een half uurtje later verzamelen bij het Strandhuys ook ineens mogelijk was. Joop moest om 1300 uur thuis zijn maar dan was er nog steeds tijd voor een biertje na het fietsen.
Zo gezegd, zo gedaan. Half tien vertrokken Joop, Edwin, Leo en Boudewijn via Zeewitoe en het industrieterrein richting Tholen. Dat was minder vanzelfsprekend dan het lijkt want zowel Joop als Edwin gingen in eerste instantie toch naar Fireplace. Opmerkelijk wat even over MTB praten met mensen doet. De wegblijvers waren in de Ardennen (Maickel), hadden nog last van hun ribben omdat ze van de fiets gevallen waren (Bart), hadden hun fiets bij de dokter gebracht (Fons), hadden geen reden (Kevin) of waren aan het werk (Rob). De laatste moet door werk gedwongen weer twee weken rust nemen en doet dat door tegen de muur van Hoei (Fr. Huy) op te fietsen zonder bergverzet. Gaat helemaal goed komen tijdens de klimclassic op 5 mei en tijdens de Ventoux vakantie begin juni.
We begonnen met de noordwestenwind meest tegen maar gelukkig was het sinds even over half tien droog. Dat zou zo blijven tot het laatste half uur en ook toen kwam het niet met bakken uit de lucht. Je kan rustig zeggen dat het weer beter was dan verwacht. We hebben zelfs zon gezien. Op de Oesterdam hadden we de wind lekker in de rug en het tempo ging dan ook flink omhoog met eerst Leo en Edwin op kop. We haalden al snel een dame op een racefiets in die het blijkbaar een goed idee vond om zich door ons te laten meeslepen. De Oesterdam met tussen de 40 en 43 km/u nemen bracht haar niet op andere gedachten hoewel ze het soms best zwaar had. Na de Oesterdam gingen we via het Spuikanaal naar de Batse brug en vervolgens via de bekende route van de Markies naar Calfven en de Rijzende weg. Het tempo lag meestal best hoog wat prima kon omdat er gewacht en geholpen werd en niemand zich eraf wilde laten rijden. Bovenop de klimmetjes was ruimte en tijd voor herstel en hergroeperen voordat we de draad weer oppikten, nog steeds met z’n vijven. In Woensdrecht was weer eens een openbare rommelverkoop georganiseerd waardoor we eigenlijk de rijzende weg niet konden bereiken. Toch gedaan! Het was tenslotte door het slechte weer erg rustig maar we reden stapvoets en dat was fnuikend voor ons gemiddelde. Maar ja, maakt niet uit. Het laatste stuk ging achter Mattemburgh langs en na dat klimmetje konden we lekker uitbollen naar het Strandhuys. Wat nog wel even moet worden vermeld is dat Leo door de opgepikte dame er met zijn hoofd niet helemaal bij was. Hij heeft van alle bebouwde kom bordjes, er maar eentje als eerste bereikt. Ach, een echte man kan maar één ding tegelijk.
Als je de hele rit meefietst moet je 
eigenlijk ook mee met het de evaluatie en dat was voor Lisette (want zo heet ze) geen probleem dus ze dronk een biertje mee. Iedereen nam de vertrouwde Tripels behalve Edwin die het bij koffie hield omdat hij ’s middags ook nog gezellig wilde zijn of zo. Hij was overigens in goed en uitgebreid gezelschap omdat de Markies ook in het Strandhuys was en zoals we weten drinken die alleen maar koffie. Alleen Sjel voelde zich niet helemaal op zijn gemak en lonkte steeds naar onze Tripels. Hij kwam er later gezellig nog even bijzitten maar toen was het drinkmoment al voorbij.
Het weer viel mee, het fietsen was lekker, er is niemand gevallen en vooral…het was weer gezellig!
