Voor we dit ritverslag geven even een klein stukje voor het beste (Lipton) terras van Nederland. Ons geliefde Strandhuys heeft maandenlang gelobbyd voor stemmen, heeft ons gratis Ice Tea geschonken en dagelijks bekokstoofd met reminders om te stemmen. Vorige week maandag werd duidelijk dat al deze inspanningen hebben geloond en ze mogen zich, meer dan terecht, het beste Lipton terras van Nederland noemen! Gefeliciteerd Strandhuys!!! Op naar het feest op 12 januari.
De Toro weekenden kennen eigenlijk altijd wel het gebruikelijke ritueel. Op zaterdag besluit Leo zijn wekelijkse bericht eruit te gooien dat we om 09.00 SH afspreken op de zondag. Zo nu en dan kan het nog wel eens voorkomen dat iemand hem voor is, vaak heeft de Toro in kwestie dan een apart voorstel…zo ook deze week!
Sebas vroeg ons namelijk gedurende de werkweek of we trek hadden in een vergezelschapsritje richting Gemert! Papa Sebas had namelijk een familiebarbecue op het programma staan, maar wilde zijn Torofamilie ook niet te kort doen…win-win om voor te stellen dat we een stukje met hem mee konden. Hij besloot een rondje voor ons te maken tot Galder en daarna zou hij zelf verder kunnen richting Gemert. Oja, of we ook om 08.30 konden starten zodat hij niet te laat was…tuurlijk doen we dat!
Zogezegd zo gedaan. De wekker ging vroeg (07.00) en toen ik op mijn weerappje keek gaf hij 9 graden aan. Dat was bibberen in mijn hoofd en kledingstress. Gelukkig zorgt het uitlaatrondje met Keet er altijd voor dat ik alvast goed kan ‘voelen’ en eventueel mijn kleding kan bijstellen, zo ook nu. Terwijl de ‘mogges’ weer in het rond vlogen kleedde ik mezelf nog maar wat warmer aan en toverde mijn handschoentjes met vingertoppen uit de kast, op naar het Strandhuys!
Daar aangekomen was er een prachtig ochtendzonnetje op de Boulevard. Dit in combinatie met een temperatuur net boven de 10 graden zorgde voor een heerlijke nazomerse dag. Een prachtige dag om te fietsen zullen we maar zeggen. Zo dachten er meer Toro’s, want menig stier stond te trappelen om de fietsen te bestijgen. Bou, Lisette, Joop, Sebas, Leo, Kas en Sjel kwamen allemaal in andere klederdracht aangefietst, zodat we iets over half 9 konden vertrekken. Sjelleke moest namelijk eerst nog een fotootje van de zwanen maken.
Met Sebas en Kevin op kop reden we de Plaat af richting de Heimolen. Sebas had zoals eerder gezegd een mooi rondje uitgestippeld en de route was ook braaf door de meesten ingeladen in de Garmins. We reden over de Huijbergsebaan richting Nispen en genoten van de zonnestralen die sommige blote beentjes goed verwarmde.
Het tempo lag steeds zo rond de 32 en de wind stond ook gunstig dit rondje. We reden namelijk heel de tijd met de wind in de zij en dat is altijd prettiger dan recht op kop. Na Nispen reden we richting Horendonk en de kopbeurten werden meermaals afgewisseld. Wel viel het tegen dat het beloofde kopwerk van Joop uitbleef, volgende rit weer een kans zullen we maar zeggen.
We reden over een redelijk bekend smal bospaadje bij de ‘Oude Buisse Heide’. Ik herinnerde me nog dat we daar ooit een keer gepauzeerd hebben tijdens een zondagsrit. Herberg t Pannehuske was toen onze pauzestop op een rit van 70 kilometer met Constant als ritkapitein. Wat zijn de tijden veranderd…leuk om nog eens terug te lezen hoor!
Via deze nostalgische stop reden we via Klein-Zundert naar Hazeldonk. We reden nog steeds in een lekker tempo, af en toe iets versnellen en dan weer een tandje eraf. Ook zo nu en dan een bochtje korter maken door een vluchtheuvel over te slaan… wat CEO-Leo niet oké vond. Hij vond asociaal fietsgedrag niet oké en maakte dat meermaals kenbaar met zijn middelste vinger. Oei oei oei.
Kleine stoemper Sebas was bijna bij de splitsing van de route en dus nog even op kop voor de groep. Bij de splitsing stopten we braaf voor een groepsfoto. Het maken van zo een groepsfoto kan je natuurlijk maar aan één iemand overlaten, SjellieFotomodellie! Onze Sjel had al een foto gemaakt voordat iedereen goed en wel klaar stond. Zo sociaal als hij is, was de gedachte ‘Als ik er maar opsta’ genoeg en dus maakten we nog maar even eentje extra waar wel iedereen opstond. Je foto heeft het verslag wel gehaald Sjel!!!!
Na deze korte fotosessie en plaspauze vervolgden de zeven overgebleven Toro’s hun weg richting Galder. Sebas moest nog 72 eenzame kilometers overleven naar Gemert, maar dat kan hij wel. In Galder zou het keerpunt zijn, dus laat de beentjes maar weer draaien.
Na Galder is bij de Markies altijd een georganiseerde plaspauze, het verzoek van Leo en Kevin voor iets soortgelijks, werd echter aan de kant gewuifd door Sjelleke. Doorfietsen richting Rijsbergen en Sprundel…tempo wat omhoog.
De kilometers begonnen inmiddels ook wat aan te tikken en daarmee begon ook de vermoeidheid op te spelen. Net voor Schijf nam de vermoeidheid bij Lisette de overhand, dat ze het even niet meer veilig vond. Hierdoor besloot ze de kortste weg terug te gaan en we zouden elkaar weer treffen bij het Strandhuys.
Het inmiddels zes renners tellende groepje reed via Schijf weer naar Nispen en op dat stukje werd er nog even goed op de pedalen gestampt. Daarna in een rustiger tempo naar de Wouwse Tol, Bozlust en over de Heimolen terug naar het Strandhuys. We parkeerden onze fietsen en er werd snel een tafeltje voor ons gereed gemaakt.
We proostten op een mooi ritje, waarvoor ook dank aan Sebas (en Sjel voor de inspiratie). De alcoholvrije biertjes werden weer besteld en ook Sjel deed mee, de vegatosti met frikandel kon natuurlijk ook niet ontbreken. Leo, Bou en Kas aan een lekker biertje en de rit kon geëvalueerd worden.
Bij het nemen van de eerste slok kwam Lisette aangefietst en kon meteen mee proosten. We hebben afgesproken dat Leo en Kas de oudjaarsborrel regelen dit jaar en ik regel een hap-trap festijn voor Toro’s met partners. Dit is inmiddels geregeld hoor…helemaal leuk!
Na twee biertjes was het weer tijd om naar huis te gaan. Mooi op tijd thuis voor de klassieker en sommigen hadden het terugkijken van de F1 op het programma staan. Ook het EK wielrennen op de VAM berg stond in de programmering. Alle drie de sportevenementen waren mooi. Max won weer als vanouds, Feyenoord rolde Ajax op in 55 minuten en het EK wielrennen kende een zinderende finale met Laporte als winnaar en van Aert als nummertje twee!
Het was al met al een mooie zondag. Aankomende zondag gaan we er weer voor…wel met hier en daar een afmelding, maar dat mag de pret niet drukken.
Tot zondag!
