Het was alweer een poosje geleden, 7 weken om precies te zijn, dat ons jongste lid en schoonzoon van CEO Rob, heeft meegereden met de Toro’s. En het was ook niet zo dat hij die keer, tijdens de klimclassic op 5 mei, het tempo aangaf dus er was duidelijke (en terechte) angst voor een conditieachterstand. Omdat over twee weken, op 9 juli, de El Torro Classic wordt verreden en omdat die ruim 170 km lang is, moet aan die achterstand wat worden gedaan, en snel ook. Een korte maar heftige reïntegratie is nodig en Bart, Leo, Joop en ik hebben de taak op ons genomen om de aanzet daartoe te geven. Haha Kevin, maak je borst maar nat!
We zijn toch wel een beetje voorzichtig met Kevin hoor. We hebben er niets aan om hem helemaal te slopen dus gaan we voor een relatief korte rit, het bekende rondje Hansweert met op voorstel van Leo een hoekje Yerseke afgesneden. Hij had hier ook belang bij want hij moest ’s middags highteaen. Ook leuk, toch?
Leo was blijkbaar toch een beetje bang dat hij te laat zou komen want hij ging tegen de wind in meteen goed los. 30 km/u was te langzaam en als iemand het in zijn hoofd haalde om het tempo te laten zakken nam hij de kop weer over. Het gevolg was dat Leo vrijwel de hele eerste helft op kop heeft gereden maar zo te zien deed hij dat graag. Het doel werd in ieder geval wel gediend want Kevin werd moe. Prima! Achteraf tijdens het bier bij het Strandhuys vertrouwde hij ons toe dat hij helemaal niet kon praten en dat hij als hij het toch probeerde meteen een gat moest laten vallen. Eigenlijk wil Kevin heel graag praten tijdens het fietsen want anders is het helemaal niet gezellig. Tsja, dat krijg je ervan! Maar vanaf nu elke week meefietsen en je hebt vast snel weer voldoende inhoud terug.
De terugweg hadden we de wind vooral in de rug en konden we hele stukken, vrij eenvoudig 35-40 km/u fietsen. Het weer had tot dan toe ook meegezeten maar daar kwam helaas een eind aan. Donkere wolken kwamen steeds dichterbij en de laatste 30 km van de rit waren nat, soms erg nat. Gelukkig was het niet al te koud maar een zonnetje is toch een stuk lekkerder. Reden te meer om door te fietsen, richting de Tripels. Bij Non Plus Ultra konden we links of rechts maar door het straffe tempo hadden we nog tijd om de rijzende weg mee te pakken. Goed voor Kevin die toen hij eenmaal boven was wist te melden dat hij weleens sneller naar boven was gereden. Ja, dat geloof ik. Vorig jaar deed hij met schoonpa nog de rijzende weg challenge maar ik denk dat 150 keer omhoog nu wat teveel zou zijn. Afijn, het zit er bijna op. Naar Bergen op Zoom, even een foto bij het bord en dan Leo uitzwaaien. Hij gaat aan de hoge thee en wij gaan na 75 km aan de Tripels.
Volgende weer een iets langer stukje en dan zijn we allemaal klaar voor de Classic van El Torro!
