Na wat gesteggel over het weer en wie er allemaal wel en niet mee zouden kunnen in het paasweekend is besloten om gewoon de zondag, 1e paasdag, te gaan fietsen. De weersverwachting voor zaterdag was weliswaar veel beter dan voor zondag en maandag maar de meesten konden en wilden op zondag. Dat nam niet weg dat de helft van de ETCC de zaterdag toch een extra traininkje in de zon had gepakt, Joop zelfs 120 km!!
De paashaas of ritkapitein voor die dag was Fons. De Bergenaren verzamelden om 09:00 uur bij het strandhuys en reden vervolgens naar Wouwse Plantage om zich bij hun captain te melden. Het peloton bestond die dag uit Leo, Joop, Maickel, Bart, Edwin en Boudewijn. Rob was aan het varen en Kevin dacht dat het eieren zoeken zonder hem niet door kon gaan dus hij was er ook niet.
Fons had een route van ongeveer 90 kilometer uitgezet die vanuit Wouwse Plantage naar het oosten ging zodat we eens een keer niet in Zeeland kwamen. Dat is ook wel eens leuk. Het is overigens niet zo dat je dan meteen de Zeeuwse wind mist hoor. Ook in de Brabantse (en Belgische) weilanden is het vlak genoeg om stevig te waaien. Gelukkig was de echt harde wind van de afgelopen dagen wat gaan liggen maar met de wind tegen voelde je de beentje nog steeds goed. Joop was natuurlijk uitstekend voorbereid door zijn training van 120 km en zijn fiets was goed in vorm omdat deze net een beurtje van StudioVelo achter de rug had. Nieuwe kabeltjes, alles netjes gesmeerd, tip top dus. Of toch niet? Nee, toch niet! Na ongeveer drie kwartier hoorden we ineens: “STOPPEN
!”.
Het eerste waar je aan denkt is een lekke band maar wat bleek, Joops’ linker trapper was losgeraakt van de as en bungelde aan zijn schoen. Best lastig verder fietsen zo. Gelukkig had Bart inbussleutels bij zich en kon Joop zijn trapper weer monteren. Toch ff terug naar StudioVelo. Ik vind dat ze wat goed te maken hebben, misschien dat ze binnenkort nog iets leuks voor Joop kunnen doen.
We reden toen iedereen weer kon trappen, gestaag verder via het Belgische Horendonk en Nieuwmoer naar Achtmaal, oost langs Zundert en Noord om Sint Willebrord en via Rucphen weer naar Wouwse Plantage. Mooie binnenweggetjes waarvan ik de meeste nog nooit had gezien. Vanaf Sint Willebrord hadden we de wind vooral tegen en dat zorgde ervoor dat de groep af en toe even brak. Bart had het touwtje waar hij aan hing omgeruild voor een elastiekje maar in principe werd er naar voren wel geroepen dat het bekende tandje (of tandjes) er weer af moest als dat nodig was. Grote motor aan de voorkant was meestal de onvermoeibare Fons, ijzersterk!
Het laatste stuk ging van Wouwse Plantage naar Stayokay en wel via de snelste route om Edwin nog een beetje op tijd thuis te krijgen. Hij had namelijk een paasbrunch en had beloofd de tafel te dekken. Hij wilde geloof ik, ook nog douchen voor het eten. Ik denk dat hij één van die dingen heeft moeten laten vallen. Welke? Dat horen we vast nog wel. Ook Bart fietste meteen door omdat hij thuis nog wilde aanschuiven zodat er vijf man van welverdiende Tripels en Dubbels konden gaan genieten. Fons liet meteen zien waar hij zijn kracht vandaan haalt (foto)
en dat inspireerde Joop en Maickel tot ook zo’n hapje als vervanging voor hun inmiddels gebruikelijke herstelfrikandel. Afhankelijk van de bestemming na het Strandhuys zat iedereen op ongeveer 100 km en sommigen er zelfs ruim overheen. Mooie rit, prima weertje en volgende week doen we er weer een paar kilometer bij.
