De rit van afgelopen zondag was in één woord ´fantastisch´. Een hoop gelachen, lekker gefietst en heerlijk de 60e verjaardag van Leo gevierd! Jawel,,, je leest het goed, onze immer charmante Leo heeft de 60 aangetikt en vierde dat maar wat graag met de Toro´s! Wie er zin hadden in een feestje? Iedereen, maar helaas waren er toch enkele Toro’s verhinderd.
Zo moest Tom op Eise letten en had hij nog steeds geen goedwerkende MTB. Lisette kwam net uit quarantaine en durfde het nog niet aan, Kas zat nog in quarantaine en ons Edje moest Laura verzorgen, die ziek was geworden (hopelijk weer beter). Dan hadden we nog Sjel, Rob en Fons die aangaven maar wat graag bij het nabieren aanwezig te zijn, maar de mountainbiketocht oversloegen.
De club van 60…inmiddels hebben we een heuze seniorentak binnen de club. Bou (ik benoem onze oudste rijder meteen tot CEO van deze seniorentak) bereikte deze leeftijd afgelopen december…en afgelopen weekend dus Leo. Zo bestaat de seniorenafdeling al uit twee leden en in maart komt daar Rob als derde ook nog eens bij. De plannen voor dit select groepje moeten nog gemaakt worden, maar denk aan petanquemiddagen, bridge-avonden en jeneverproeverijtjes! Ik kan nu al niet wachten tot ik bij de club mag.
Goed, tijd voor de rit. We verzamelden om 09.00 bij het SH. Dat was toch even verwarrend. Leo had de week ervoor namelijk gezegd verzamelen bij mij, maar op zaterdag stuurde hij 09.00 SH. Zoals Bou zei, het laatste telt en dus stonden we stipt 09.00 bij het Strandhuys. We waren Sebas en ik. De dag ervoor elkaar geruime tijd vergezeld op de fiets bij een winderige ronde Zeelandbrug, nu als eerste paraat. Dat was gek…als eerste. Staan we wel goed??? Was het toch niet bij Leo verzamelen???
Na een korte twijfeling kwam gelukkig Bou aangefiets. Bou staat er normaliter altijd als eerste, vandaag een keertje niet. De verjaarsdag van Isabelle was de avond ervoor gevierd met het gezin en dan kunnen de drankjes tot in de late uurtjes natuurlijk niet uitblijven. Na Bou kwam Joop aangefietst (op een gloednieuwe fiets), jarige Leo (werd zingend onthaald) en tot slot Maickel. Laatstgenoemde sprong zo hoog van een drempel dat hij zijn bidon kwijtraakte en meteen begon aan zijn eigen avontuur…de zoektocht naar de bidon! Na een minuutje vond hij hem en sloot hij zich aan bij de rest.
Leo stond vandaag in het middelpunt…hij mocht de route bepalen en wij zouden ons nergens mee te bemoeien. Nu ik het zo typ gaat het zo eigenlijk iedere week, maar dat is ook helemaal prima eigenlijk. Met Leo kom je op plekjes waar je niet zo snel komt en Leo is op zijn sterkst als hij de route mag bepalen. Klaar voor de start, af!
Richting de Kraaijenberg, maar niet eroverheen. Dat was verrassing nummer 1! In ons pelton was er een serene rust van fietsgeluid. Iedereen met kleine haperingen de week ervoor, had een bezoekje gebracht aan de fietsenmaker en de mountainbikes draaiden weer op stille toeren. Door richting de Heimolen en over een gravelpad naar het bos richting Hoogerheide.
Daar pakten we een erg leuk stukje bos. Dat stukje pakten we vroeger vaker, maar is sinds een jaar een beetje afgesloten met balken. Niet verboden om te fietsen, dus leuk om er weer eens doorheen te gaan. Het bos lag er prima bij door het droge weer van de week ervoor. Na een paar leuke stukjes kwamen we uit bij de Huijbergse baan, waar we overstaken en zo door stoofden naar Trapke op. Het oversteken ging niet bij iedereen vlekkeloos. Er moest een nogal heftige kuil doorgefietst worden. Waar de meesten er voor kozen om dit wandelend te doen, probeerde Joop het fietsend en deed even een koppeltjeduikel. Afkloppen, opstaan en door!
Aangekomen bij Trapke op kwam Leo weer met een leuk stukje, wat we nooit zo vaak fietsen. Hij leidde ons door de bossen van de Wouwse Plantage en dit waren ook mooie stukken om langs te fietsen. Het humeur was goed, iedereen had er zin in en ondanks dat de ketting van Leo weer wat kraakjes begon te vertonen…was niemand van zijn stuk te brengen.
Na de Wouwse plantage reden we richting de golfbaan. Hier gingen we naar de heuveltjes van de Kloof. Normaal pakken we hem één keer, ditmaal twee keer. O nee..dat vond Leo nog niet genoeg, intotaal 3x de leuke heuveltjes bij de Kloof overgegaan en alleen bij de laatste keer kwamen we geen tegenliggers tegen.
Na de Kloof reden we naar de vliegbasis om uiteindelijk ons ei kwijt te kunnen op de Nootjesberg. Van verschillende kanten werd deze leuke berg beklommen en daarna knalden we door naar de Schoelie berg. Hè,,,,’Schoelie berg’? Ja…zo heet de Tiesberg (zoals wij hem kennen) officieel op de stravakaart, en Sebas leek het wel leuk hem voortaan zo te noemen.
Na de Schoelieberg nam Sebas ook eventjes de kop, maar na een paar mooie heuveltjes werd het roer al snel weer overgenomen door Leo. De geluiden achter Leo waren vooral dat er niet echt enthousiasme was voor de rode route. Of Leo het had gehoord stuurde hij ook weg van de route en later werd duidelijk waarom. Hij had afgesproken half 12 thuis te zijn met de visite, en half 12 is half 12. We reden weer een flink stuk langs de vliegbasis en uiteindelijk over de Heimolen terug naar Bergen op Zoom. De ‘Heksenkring’ werd aangevoerd door Bou en het viel op hoe goed hij de weg kon in dit stukje bos!
We besloten nog één klein stukje bos mee te pakken voor we ons bij Leo zouden nestelen. Het uitlaatrondje van Leo vroeger werd nog gefietst. Het was hier echter goed opletten op een boomstronk die uit de grond stak. Bou zag hem te laat en maakte een flinke duikeling. Even rekken, strekken en wat bewegen…maar helemaal pijnvrij vervolgde hij zijn tocht niet. Gelukkig ging het gister, buiten gevoelige ribben, redelijk goed met Bou op Zwift.
Om half 12 parkeerden we de fietsen bij Leo in de tuin en kon de verwennerij beginnen. Toen het kratje met bier tevoorschijn kwam liep het water me in de mond. Trippel d’Anvers, Kwaremont, Dubbeltjes…wat was er goed ingeslagen. Onder genot van menig speciaalbiertje en een stukje taart werd de rit uitvoerig geëvalueerd.
Joop, de langzame genieter maakte tijdens de rit namelijk zijn intrede…maar werd nu nog even uitgelicht. Bij ieder (zwaar) stukje bos zegt Joop namelijk dat hij langer de tijd neemt om te genieten. Een langzame genieter noemen we hem ook wel. We kwamen alleen tot de conclusie dat Joop bij de 3e helft juist altijd de snelle genieter is….en ook nog wel bij andere dingen maar dat is NSFW;)!
Na de taart kwam de chips, na de chips kwamen SJel, Fons en Rob de ploeg vergezellen en werd er luidkeels gezongen. Ook kreeg onze CEOLeo nog een presentje namens de club en werden we verder in de watten gelegd met bittergarnituur en bier. En toen…toen we dachten dat we alles wel gehad hadden…kwam daar….uit de keuken…een….
Broodje hete kip!!!!
De zovaak uitgestelde rit met broodje hete kip na afloop kregen we vandaag als kers op de taart. Het was het wachten waard geweest. Nadat we nog uitgebreid de situatie tussen Rusland en Oekraine hadden besproken was het na het vijfde trippeltje toch echt tijd om huiswaarts te keren. We hebben een super ritje gehad en zeker de 3e helft was gezellig. Nogmaals dank aan Leo en Corine voor de goede zorgen en de leuke verjaardagsrit!
Aankomende zondag wellicht weer terug naar het vertrouwde Strandhuys…waar de nieuwe eigenaren vast staan te popelen om de stamgasten te verwelkomen!
X Kevin,,, ik neem nu eerst een D’Anvers (proost)
