Soms moet je even wachten met het schrijven van een ritverslag, direct na een rit worden er wellicht woorden aan een verslag toegevoegd die je achteraf niet meer kunt verklaren. In de tussentijd gaan de scherpe kantjes eraf en blijven de mooie herinneringen over.
Soms gebeurt er op een zondag ook teveel om te onthouden. Een zondag met de Toro’s, de 75e Maria-ommegang en een Formule1 race in Oostenrijk.
Wat maakte de Toro-rit zo bijzonder dan?
In ieder geval dat we met achten reden; rond een uur of negen arriveerden de Toro’s bij het Strandhuys. Het motto van de Toro’s is dat we no one behind laten, dat was maar goed ook want anders hadden er toch een paar alleen gefietst. Nu konden Lisette, Boudewijn, Maickel, Joop, Leo, Kevin, Tom en Bart gezamenlijk vertrekken, aangemoedigd door Frank die ons getreuzel een tijdje had aangezien.
Kevin was de ritkapitein en had een mooie route van 75 km voor ons bedacht. Er stond een beetje wind uit Noordwestelijke richting dus reden we eerst met de wind op kop richting Steenbergen zodat we op de Oesterdam rugwind zouden hebben.
Eerst richting de Heimolen, toen door richting de Stayokay om vervolgens langs de Berk te rijden en via de Schansbaan langs alle processierupsen richting Lepelstraat. Het tempo zat er gelijk goed in en er werd weer volop bijgekletst. Ook dat hoort bij onze club, het praten onderweg. Wat dat betreft hebben we ook veel van onze voormalige CEO overgenomen.
De enige die wat stil was vandaag, was Tom. Die kwam wat lucht tekort en spaarde zijn krachten om te kunnen fietsen. Gelukkig voor hem kreeg hij een lekke band en zo stond de club weer eens stil om een band te repareren. Het lijkt wel of dat tegenwoordig elke week zo is. Tom had tijdens de fietsvakantie goed opgelet en zowaar een lachgaspatroon aangeschaft en met wat uitleg van de ervaren rotten en de support van Leo die Tom’s fiets heel goed vast kon houden, reden we even later weer richting Sint Philipsland.
Vervolgens staken we het eiland Tholen over om vervolgens in strak tempo over de Oesterdam te kunnen rijden, inderdaad met de wind in de rug.
Uiteraard zat ook de Vossenberg weer in de route, hier werd het onderscheid tussen de mannen en de jongens (en meisjes) duidelijk gemaakt. Geen idee wie er uiteindelijk als eerste boven was, ik in ieder geval niet…
Vervolgens konden we rustig doorfietsen naar ‘t Strandhuys waar de zon ondertussen het terras opwarmde en de Kwarremontjes weer heerlijk smaakten. Zeker omdat Tom vanwege zijn verjaardag ons trakteerde en hij vervolgens een wel heel feestelijke tosti kreeg voorgeschoteld.
Dus eigenlijk was het een rit als alle anderen, de bijzonderheden zitten altijd weer in de nazit. De gespreksonderwerpen waren weer divers maar het is altijd goed om te weten wie er gelubd is en wie niet.
Groetjes
Bart
