De weersverwachtingen voor de zondag waren in het begin van de week niet zo slecht maar naarmate de zondag dichterbij kwam werd er steeds meer nattigheid beloofd. Onbetrouwbaar volk die meteorologen maar de bijstelling was terecht, zo zou blijken. Omdat de El Toro Cycling Club uit echte bikkels bestaat liet niemand zich door wat regen afschrikken en stonden er om 0900 uur zomaar 6 man aan de start bij verzamelplaats Fireplace. Leo was van zijn steiger afgekomen en kon gelukkig weer mee, Tom ging zijn nieuwe MTB uitproberen en was voor het eerst van het seizoen van de partij. Verder bestond het gezelschap uit Kevin die de smaak weer te pakken lijkt te hebben en bijna vanzelfsprekend ook uit Joop, Maickel en ik zei de gek. @ kon helaas nog niet mee. Zijn knie staat het nog niet toe.
Toen Maickel aan kwam fietsen bij FP gingen we op pad. Is iedereen er? Ja, dit was de laatste (eens een keer iemand anders dan Leo), we kunnen! Waren we toch helemaal vergeten dat Constant ook mee zou gaan. Hij had eindelijk zijn fiets gevonden en had aangekondigd er bij te zijn. Nou, dat zat niet meer in ons systeem. Als hij iets later was aangekomen waren we echt weg geweest maar gelukkig waren we nog in zicht en schoof hij net op tijd aan; 7 Toro’s dus! Leo wierp zich in het begin op als ritkapitein en leidde ons naar het bos. Beetje zigzaggen, paadje hier, paadje daar. Door een sloot waar zeker een halve meter water in stond heen, zodat iedereen tenminste ook zeiknatte voeten had. Op een gegeven moment nam Maickel het over en we fietsten maar weer eens langs het hek van de vliegbasis. Het bos was nat en er lag ook best wel veel blubber. Iedereen werd langzaam maar zeker natter en zwarter maar voor Maickel was dit juist het moment om nog meer blubber op te zoeken. Maickel is normaal al niet te kinderachtig maar nu had hij ook nog eens zijn Maickel momentje een avond eerder gehad zodat hij erg fris was. Dit in tegenstelling tot Joop die de avond ervoor de eetgelegenheid voor het ETCC eindejaarsetentje heeft verkend. Missie geslaagd, Leo gaat boeken bij Amigo maar Joop was wat slapjes. Na de tweede keer de nootjesberg opgereden te zijn hing hij amechtig hijgend over zijn stuur zich af te vragen of het nog ver was. Maar Joop zou Joop niet zijn als hij toch bleef lachen.
Maickels idee was om het grenspad op te zoeken want dat is altijd zo lekker drassig. Omdat Constant overal in het bos zo naar toe rijdt was hij vanaf dat moment ritkapitein. Nou dat hebben we geweten. Constant de meest onmogelijke paadjes, constant paden die afgesloten waren door bomen, constant door de bagger en constant over heuveltjes. Errug leuk! Kortom, we waren blij dat Constant er weer bij was. Kevin was soms iets minder blij want die wilde na 20 km al even kwijt dat hij toch wel graag binnen een uur aan het bier wilde zitten. Nou, dat is mislukt. Dan hadden we echt harder moeten fietsen. Het grenspad zelf was overigens veel droger dan verwacht maar het was toch leuk dat we er even waren.
In het begin was het weer nog redelijk maar de tweede helft van de rit gingen de sluizen echt open. Iedereen was doorweekt, Tom wilde graag om 12 uur thuis zijn, de rest wilde wel om 12 uur aan het bier zitten dus dat moest worden geregeld. Een beetje asfalt, nog een beetje blubber en tegen 12 uur waren we, helemaal voldaan, onder de modder en zeiknat, klaar voor de Kwaremont. Kevin had het ook nog erg koud maar dat kwam omdat hij alleen zijn ETCC shirt en een windstoppertje aan had. Lijkt me ook koud. Hij had zijn herstelfrikandel dus wel verdiend. Maickel had als enige zomerhandschoentjes aan en had dus erg koude handen. Hij vond zelf dat dat ook een herstelfrikandel waard was.
Het was 
weer super! Iedereen is aan zijn trekken gekomen. Er waren voldoende (9?) valpartijen, gelukkig zonder persoonlijke schade. Leo kwam hier nog het dichtst bij toen hij richting een boomstronk viel. Ik heb me laten vertellen dat hij met ware doodsverachting zichzelf voorbij de stronk heeft gegooid zodat het er wel heftig uitzag maar hij gewoon weer op kon staan. Ikzelf ben, te dicht achter Constant aan rijdend, netjes over de kop geslagen toen er een dubbele afstap opdoemde en ik voorzichtig wilde afdalen (stom, stom). Verder heb ik gehoord dat Tom (alle begin is moeilijk) en Joop (er gaat niets boven een avondje bieren) allebei drie keer onderuit zijn gegaan. Goed zo, dat geeft vertrouwen voor de toekomst. Volgende week staat er een toertocht op het programma vanuit Ossendrecht. Leuk voor @ als hij voor het eerst mee gaat. Er zijn in ieder geval voldoende mensen die kunnen laten zien hoe je het best op je plaat kan gaan.
