We staan aan de vooravond van wat moois, eindelijk weer een fietsvakantie. Weliswaar nog steeds niet helemaal in de vorm als anders, maar dat mag de pret en voorbereidingsstress niet drukken. Fietsen poetsen, grote beurten, hele grote beurten (Edje) en het kopen van bandjes, voeding en kleding. Elke Toro bereidt zich op zijn eigen manier voor en zorgt ervoor dat hij/zij morgen om 10.00 volbepakt staat bij Leo.
Voor die pret gaat beginnen, blikken we eerst nog even terug op de rit van afgelopen zondag. Een rit waarvan de titel doet vermoeden dat het een dollemans rit was, maar dat viel wel mee hoor. Wind was er wel, heel veel wind. Zes leden trokken hun tenue aan zondagochtend en waagden zichzelf op de fiets. Zoals iedere week om 09.00 verzamelen en daar stonden ze dan. Joop, Boudewijn, Kas, Sebas en Kevin. Helemaal klaar voor vertrek…maar nog niet compleet. We misten Leo nog, de man die altijd zo van de 9u Strandhuys is. Na 6 minuten en 20 seconden wachten besloten we te bellen, maar geen gehoor.
Beetje speculeren over waar Leo zou zijn en toen….na een minuutje…kwam Leo als een Messias aanrijden (opkomende zon op de achtergrond, mooie lichtinval) en voegde zich bij de anderen. Bleek te vroeg bij het Strandhuys te zijn en alvast een rondje binnenschelde weg te hebben getrapt.
De wind was niet super gunstig, maar een rondje Answest (op z’n best) leek ons wel leuk. Dat ik hetzelfde rondje twee dagen eerder had gereden, maakte niet uit…omdat ik dan wist dat de afstand rond de 70 zou komen te liggen en dat was perfect. Leo moest namelijk naar een verjaardag en half 1 thuis zijn, en er moet natuurlijk wel tijd over blijven om een drankje te nuttigen.
We zijn weg met de wind op de kop. Het animo voor koprijden was afgelopen zondag niet zo groot als anders. Ikzelf, maar bijvoorbeeld ook Bou, hadden niet suuuuuper veel zin…maar toch zo nu en dan je gezicht op kop van het peletonnetje laten zien. Het eerste stuk tot Krabbendijke reed Kevin samen met Sebas in een rustig tempo. Zoals gezegd toch wel wat wind en de zin speelde ook mee. Net voor Rilland had Sebas weer eens lek, pauze moment en bandje wisselen, ging snel hoor Sebas. Goed om te zien dat hij voor aankomend weekend zes binnenbandjes en twintigduizend patroontjes meeneemt.
Na de bandenwissel reden we door richting Krabbendijke en Yerseke. Bou en Leo kwam op kop en dat was te merken aan ’t tempo (enfin, dat zei Joop). In mooie draf naar de Postbrug, ook wel Col du Postbrug genoemd (1,3km lang). Hier stond de wind zwaar ongunstig en liet Sebas zien dat de Italiaanse hoogtemeters hem goed hebben gedaan. Hij stoempte in lekker tempo naar boven en reed heel sterk.
Na de brug is het koers richting Brabant. Je zit dan ommes op de helft en de wind zou dan ook draaien. Na een pittig stuk langs het kanaal kwam de wind iets gunstiger en dat kwam ten goede van het tempo. Wel was de wind niet zo gunstig als we hadden gedacht, maar vol op kop was in ieder geval niet meer het geval.
Met mooie lange kopbeurten van menig Toro reden we richting Bergen, bij Rilland werd besloten om via de schaapjesdijk terug te rijden naar het Strandhuys. Laatste stukjes nog mooi het gemiddelde wat bijgeschaafd en op 75 kilometer parkeerden we de fietsen op het terras. Zitten onder de overkapping, bij de heater.
De eerste ronde werd besteld en het zonnetje begon te schijnen. Hups, verkassen naar een andere tafel en diepgaande gesprekken werden gevoerd…
De puntjes werden ook nog op de i gezet betreft de fietsvakantie en iedereen heeft er zin in. Nu ben je aan ’t lezen en vraag je jezelf vast af…he, Bou wilde toch een tandje eraf…maar daar heb ik niks over gelezen.
Bou wilde bij het derde rondje een tandje eraf. Vond het tempo van ’t bier drinken te hoog liggen en kon de cadans van de jeugd en Joop niet meer volgen. Alhoewel…ik hoorde dat Joop 43 was geschat, dus Bou kon het tempo van de jeugd niet meer volgen. Dit resulteerde in een koffietje, maar al snel kwam ’t volgende biertje op tafel. Er werd nog wat gelachen, bitterballen gegeten…eigenlijl alles wat je verwacht van een rondje ETCC.
Goed, morgen is het zover. Mooie afstanden staan ons te wachten en ongetwijfeld prachtige klimmetjes. Voor heel veel Toro’s onbekend terrein en dat maakt het ook wel weer leuk. Tijdens het pakken van de tas kan je je zwembroek en bikini thuislaten, de jacuzi wordt namelijk alleen naakt gebruikt hoorde ik uit betrouwbare bronnen.
We gaan er een leuk weekend van maken, met ongetwijfeld genoeg nieuwe Toro herinneringen. Ik heb er zin in en we zien elkaar morgen. Succes met de laatste voorbereidingen.
Xx Kevin
